Enthusiasm #1: Alexkaizer Buenavista (Completed)

chapter 15: Escape

Chapter 15: Escape

Lexine's POV

"Hanggang kailan mo ba 'ko balak ikulong rito?" matamlay at walang gana kong tanong kay Cross na ngayon ay kakatapos lang maligo

It's been two days simula ng makasiguro nga kaming nagdadalang tao ako at sa dalawang araw na lumipas ay hindi na siya umalis sa tabi ko

"Until you realize that no matter what you do, you will never be able to escape from me" tugon nito na nagpalaglag ng balikat ko

Simula ng malaman niyang buntis ako ay ikinulong niya na ako rito sa kwarto at nagawa niya pang posasan ang kamay ko sa kama para lang masigurado na hindi ako makakatakas

Hindi ko na alam kung pang mangyayari sa'kin kapag nagtagal pa 'ko dito

Yeah, I'm alive, but why do I feel like I'm lifeless?

I calmed myself and started to act "I'm sorry for what I did, hindi ko na alam ang gagawin ko dahil sa sobrang takot, but from now on, tatanggapin ko na lahat. I will obey you if that's what you want, hindi na 'ko tatakbo palayo para sa kaligtasan namin ng anak ko" I spoke with tears in my eyes

If I need to act like a poor angel in his eyes ay gagawin ko para lang mapaniwala siya

"Anak natin" pagtatama niya "Hindi mo na ko tatakasan? come on, Lexine, alam naman nating dalawa kung gaano kakati yang paa mo para lang matakbuhan ako" natatawang turan nito pero hindi ako nagpatinag

Naglakad ito palapit sa kama at umupo sa tabi ko

Inilapit nito ang mukha sa tenga ko at bumulong "The other night, you attempted to escape from me and now, you're going to tell me those shits? I'm not as unsophisticated as you may believe para lang maniwala sa mga sinasabi mo" diretsong sagot nito pero hindi ako sumuko

Hinawakan ko ang kamay nito patungo sa matigas niyang braso at pinisil 'yon ng maraan para lang mapaamo siya

At hindi nga ako nabigo nang unti unting pumungay ang mga asul nitong mata

He really loves when I'm touching his muscular arms- his biceps, it makes him calm

"I want to start a new life with you, Cross, with our child. I just want to give them a normal life, mahirap bang pagbigyan ako?" pagpapaawa ko, alam ko naman na hindi niya 'ko matitiis

"It's easy to give in, baby, but it's really hard to believe. But honestly, I want that, I freaking want that pero ikaw lang ang may ayaw sa'ting dalawa"

"Gano'n ba talaga ako kahirap mahalin? don't you understand that I'm just doing all of this because I love you, I just don't want to lose you. You're my everything, Lexine, kapag nawala ka sa'kin hindi ko na alam kung ano pang magiging takbo ng buhay ko" mahabang turan nito na hindi nag paimik sa'kin

"Tell me, baby, ano bang wala sa'kin na meron sa iba? can you just straight to the point para hindi na tayo umabot sa puntong hanapin mo pa 'yon sa iba?" mababakasan ang sakit na dumaloy sa boses nito

"You're a criminal, wala kang puso" nanggagalaiti sa galit kong bigkas at huli na nang mapigilan ko pa ang sinabi ko

Mapait itong natawa "You stole it, that's why. But when I change, when I stop hurting you, you'll still leave me, won't you?" hindi ko maiwasang mapayuko dahil sa itinanong niya

Hindi ko tuloy maiwasang mapatanong sa sarili ko. Kung magbabago man nga siya, matutunan ko pa rin kaya siyang mahalin pabalik?

But he ruined my life, he killed a lot of people na naging parte ng buhay ko at sapat na sigurong rason 'yon para hindi kami manatili ng anak ko sa tabi niya