ALFA (BXB) +18 [ASKIDA]

²

Hellooooo

Ben geldiiim, nasılsınız, nabiyosunuzzz

Bu arada ilk bölüme göre gayet güzel oy almış bebeğim benim ve bazılarınız da baya beğenmiş çok teşekkür ederim çok sevindim beğenmenize 💗

Şuan beşinci bölümü yaziyorummmm

Aman sizi daha fazla tutmayayım da, yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın, her yorum beni çok mutlu ediyor💗

İyi okumalar bebekler🤍

²

Üzerimdeki kurt başını çekti alnımdan ve burnunu boynuma sürttü. Yutkundum ve korkarak konuştum. "Sen, benimle konuştun mu?"

Evet, iyice şizofrene bağlamıştım. Bir kurt benimle konuşmuştu, vay be!

Kurt dediğim ile hızla geriye çekildi ve gözlerime baktı. Keskin yeşil gözleri ile yutkundum. "Hatırlamıyor." dedi inanmaz gibi. Geriye doğru bir adım attı ve yeniden aynı şeyi söyledi.

"Hatırlamıyor."

Şizofren değildim, bu kurt cidden benimle konuşuyordu! Nefesim kesildi. Çığlık atmak istedim ama bırakın çığlık atmayı, bir harf bile çıkmadı aralık dudaklarımdan.

"İmkansız." dedi kurt. Tekrar bir adım attı. Gözlerime dikkatle baktı. Yutkundum ve "Sen, konuşuyorsun." dedim. "Beni hatırlamıyorsun." dedi o benim dediğimi umursamadan.

Yutkundum. "Sen olduğuna eminim, bu gözler bir tek sana ait. Lakin sen beni hatırlamıyorsun. Ne yaptılar böyle sana?"

Ne saçmalıyordu? Benim göz rengimden olan bir sürü insan vardı ki artı olarak beni geçmişte tanımış olması gerekiyordu böyle konuşması için. Lakin ben onu hatırlamıyordum.

Gözlerim irileşti, yoksa bu kurt, ben nenemi kaybetmeden önce mi gelmişti? O zaman mı tanışmıştık? Lanet olsun ki o zamanlara dair hiçbir şey hatırlamıyordum.

Ve komik ki, hala ya rüyada olduğumu ya da gerçekten şizofren olduğumu düşünüyordum!

Siyah kürklü kurt geriye çekildi. "Eve gir, kapını ört. Yakında geleceğim." dedi kurt ve hızla ormana doğru koşmaya başladı.

Hızla, nefes nefese doğruldum. Sağ elimi sol tarafıma koydum. Kalbim deli gibi atıyordu ama garipti ki konuştuğunda çok korkmamıştım. Tek korktuğum an üzerime atladığı ve beni altına aldığı an'dı. Yiyecek zannetmiştim, ta ki kendi yansımamı gördüğüm yeşilleri görene kadar.

Sonrasında ise korkuyla atan kalbim korkuyu bırakarak atmaya başlamıştı. Sanki benim bilmediğim şeyleri biliyor gibi.

Yutkundum ve yerden yavaşça kalktım. "Lütfen şizofren olmayayım ya da rüya görüyor da olmayayım. Çok istiyorum gerçek olmasını." dedim. Bir kurt'un konuşması imkansızdı. Belki de şuan daha çok şizofren olmak istiyordum ama gördüklerim gerçek olsun istiyordum.

Yavaşca üzerimi silkeledim. Yeşil gözler aklımdan gitmiyordu, çok güzel gözleri vardı. Zihnimde duyduğum kalın ses de çok güzeldi.

Oh Atlas oh, bir kurt'a da sulandım demezsin artık!

Derin bir nefes verdim ve nenemin evine ilerledim. Eski evime.

Yutkundum ve kapıyı cebimden çıkardığım, elimdeki bu eski anahtar ile açıp girdim. İçeri girdiğim gibi toz kalktı, öksürdüm. Yıllar oluyordu.