Aile evindeyken kendimi yabancı hissediyordum, buraya ait değilmişim gibiydi. Gerçi hiçbir zaman kendimi bir yere ait hissedememiştim, hep bir şeyler eksikti. Her zaman olurdu. Asla hiçbir yerde mutlu olamıyordum.
Üniversiteler tatile girdiğinden beri onunla her gün telefonda konuşuyorduk, yanımda olmasını özlemiştim ama böyle de güzeldi. Sabahım onunla başlar, gecem onunla biterdi.
Sırf bu yüzden dahi zaman kavramımı yitirmiştim, gecem de gündüzüm de o olmuştu çünkü.
Uzaktaydık birbirimize yine de hâlâ aynı gökyüzüne bakıyorduk.
Geceleri dışarı çıkıp, görüntülü arıyordu ve kahvemizi içerek yıldızlara bakıyorduk. Gözükünenlere en azından.
'Hmph bu gece hiç yıldız yook, karnıma bakacağım silinmediyseler'
Bu dediğiyle kahkaha atmıştım, aklıma gece saat 4 olduğu gelince zar zor durdurdum kendimi. 'Gelince sana yenilerini çizeceğim, üzülme'
'Ah Chan-ah, seninle uğraşamayınca günüm hiç güzel gelmiyor. Bir dahaki tatilde benimle gel, bana yüzme öğretirsin hm?'
Bu teklifi çok güzeldi, ona yüzme öğretme fikri nedense yanaklarımı kızartmıştı. Gece olduğu için göremeyecekti en azından, rahatladım.
'Bu teklifiniz hoşuma gitti Bay Lee, kabul ediyorum'
'Kabul edeceğini biliyordum, hayır diyemiyorsun bana'
Haklıydı, diyemiyordum.
