Gazel
Eren gideli tam tamına bir saat olmuştu ve ben hâlâ bahçede oturuyordum, çıkış saatimi bile yarım saat geçirmiştim.
İçinde bulunduğum durumu düşündükçe canım yanıyordu ve Eren'i çoktan kaybetmiştim.
Oysaki ona sevdiğimi söyleseydim böyle olmayacaktı? Belki Didem ile birlikte olmayacaktı?
İşler daha kötüye de gidebilirdi ve biz sonsuza kadar da kanlı bıçaklı kavgalı da olurduk...
Bu iki seçenek beynimde dolanıp duruyordu ve canım yanıyordu, herkesin istediği olmuştu ve Eren'in de Didem'den hoşlandığını görememiştim.
Didem ile Eren'i kısa süre de olsa yan yana görünce başımdan aşağı kaynar sular dökülüyordu ya şimdi...
Bebekleri olacağı gerçeği varken sanırım yaşayan ölü olarak devam edecektim.
Bir gün gözlerimin içine bak anlarsın, ölüler niçin yaşarmış...
Eren'den kurtulmak için yalandan sevgilim var demiştim ve bu yüzden de kendimi kötü hissediyordum.
Bu yaşıma kadar hiç sevgilim olmamıştı ve kimse ile flört bile etmemiştim, sevmeyi bilirdim ama sevilmeyi bildiğimden pek emin değildim.
Renkli ve romantik bir kişiliğim olmasına rağmen bunu dışarıya hiç göstermezdim ve göstermeyi de istemezdim. Dışarıdan bakıldığım zaman egolu gibi görünebilirdim ve hiçbir şeyden zevk almıyormuş bir ifadem olabilirdi ama öyle değildim.
Her şeyden doyasıya zevk alırdım ve tadını sonuna kadar çıkara çıkara eğlenirdim sadece gereksiz samimiyeti sevmediğim için herkesten uzak dururdum. Yakın bir arkadaşım yoktu ve beni mahveden, akıl almamı gerektirecek sonuçları sürekli uyuyarak ya da ağlayarak atlatmaya çalışırdım ve daha çok dibe batardım.
Arkadaş yapabilir miydim? Evet yapabilirdim ama ben bunu istemiyordum, böyle mutluydum ve bu duruma sonuna kadar alışmıştım.
Gizemli bir adam olmaya uğraşmıyordum aksine daha fazla kazık yememek için uğraşıyordum, evet bu zamana kadar benim de yakın dediğim arkadaşlarım olmuştu ama hepsinden ağır bir şekilde darbe üstüne darbe yiyince artık bu işe dur demiştim.
Çoğu arkadaşım yüzünden eşcinsel olduğum ortaya çıkmıştı ve okulda- çevremde çoğu zaman sık sık zorbalık görüyordum o yüzden tek takılmaya karar vermiştim ve bundan şikayetçi de değildim.
Bu yaşıma kadar insanları isteyerek üzmemiştim ya da onlara kötü davranmamıştım, kimseyi küçük görmemiştim ve zayıf noktalarından asla vurmamıştım. Onları anlamaya çalışmış ve onları kırmamak için hep kendimi kırmıştım.
Evet en büyük enayi bendim.
Oysa, tanıdığım bütün insanlar öbür dünya yokmuş gibi insanları bilerek, isteyerek paramparça edip zayıf noktaları ile alay ediyorlardı. Bunları asla anlamamıştım ve anlamayacaktım da.
Hayır yani böyle yapınca ellerine ne geçiyordu ki? Para falan mı veriyorlardı? Bu döngüyü asla anlamayacaktım ve bu döngünün içinde yer almayacaktım.
Eren konusuna gelirsek de, ondan ne zaman ve nasıl hoşlandığımı gram hatırlamıyordum ve birden bire olmuştu. Dediğim gibi kendinden asla taviz vermez yere burnu düşse eğilip almayan bir adamdı.
Evet bula bula böyle bir dağ ayısına aşık olmuştum ve bundan kurtulmaya çalıştıkça ona daha çok bağlanıyordum.
Kumar ya da bataklık gibi bir şeydi aşk, kaybettikçe daha çok o şeyi istiyordu ve bataklık gibi bir türlü işin içinden çıkamıyordu.
Didem'e de değinecek olursam o da askeriye de subaylık yapıyordu ve oradaki erler olsun ya da daha rütbeli kişiler anlamadığım türden Eren ve Didem'i yakıştırıyordu. Evet oraya sık sık gidiyordum ve Didemin ilgisini hemen fark etmiştim çünkü çok fazla belli ediyordu ve bana oynuyormuş gibi hissediyordum.
Didem ile birbirimizi sevmezdik ve beni ne zaman görse Eren'e sülük gibi yapışır ve bebek gibi davranırdı, ondan bütün kalbim ile nefret ediyordum ama ona karşı dönüp tek kötü söz bile etmemiştim.
Eren'in arkadaş grubu vardı ve onların arasına sık sık olmasa da bazen ben de katılırdım ve Didem'in konusu açılsa Eren tek kelime etmez gülüp geçerdi. Bu tavırlarından dolayı onu anlamıyordum ve şimdi...
Demek ki Eren'de ondan hoşlanıyordu ve bir bebekleri olacaktı, bu ne kadar imkansız olsa da ondan umudumu kesmeliydim ve yoluma bakmalıydım.
Dolan gözlerimi silip, burnumu birkaç kere çektim.
Herkes mutlu olduğu yerde olmalıydı ve ben de kendimi başka işlere odaklamalıydım...
