သူကပန်းအရိုင်းပဲ
သန်မာတယ်
ကြံ့ခိုင်တယ်
ပြီးတော့ အဖေတစ်ယောက်လဲဖြစ်ထိုက်တယ်
.
.
.
.
"ကျွန်တော့သမီးပါ မလုပ်ပါနဲ့
ခမည်းတော်"
နန်းဆောင်ခန်းမကြီးတစ်ခုအတွင်း
စူးစူးဝါးဝါးအော်ဟစ်သံတွေပျံ့နှံ့နေခဲ့သည်
ညသန်းခေါင်နက်နက်ဖြစ်သည်အထိအော်ဟစ်သံတွေတိတ်မသွားသေး
ပန်းကနုတ်တွေထွင်းထားတဲ့လှေကားနှစ်ထစ်အမြင့်တစ်နေရာမှာနဂါးဝတ်ရုံအနီရောင်နှင့်ကြီးမြတ်သောသူတစ်ဦးမှာလက်ထဲကအိစက်သောရွှေဝါရောင်စောင်ထုတ်ထဲကမွေးကာစနီတာရဲကလေးငယ်တစ်ဦးကိုချီပွေ့ထားလျက်အနားကရဲမက်တစ်ဦးဆီကိုကမ်းပေးနေပေမဲ့
မျက်လုံးတွေသည်ပြတ်သားနေခဲ့သည်
"ပစ်လိုက်..ဒါအမိန့်ပဲ"
ထိုရပ်နေသူရဲ့နောက်ဘက်မှာတော့အဖြူရောင်ပိတ်စနဲ့အုပ်ကာထားတဲ့အသက်မရှိတော့တဲ့ခန္ဓာတစ်ခုရှိသလို
ထိုသူရဲ့အရှေ့မှာတော့အထိန်းတော်တွေနဲ့ရဲမက်တွေတားထားတာတောင်ရူးမတတ်ဖြစ်နေသောအိမ်ရှေ့စံမင်းသားဝမ်ချန်း
"အဲ့ဒီ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ ကျွန်တော့်မိဖုရားပါမီးဖွားပြီးပြီးချင်းဆုံးရှုံးလိုက်ရတာပါ မင်းသမီးလို့ဘွဲ့မအပ်နှင်းရင်တောင်နန်းတော်ထဲမှာပဲထားပေးပါ"
ထိုစဉ်အနီရောင်နဂါးဝတ်ရုံနဲ့မင်းကြီးဟာသူရဲ့သားတော်ဖြစ်သူအိမ်ရှေ့မင်းသားဝမ်ချန်းကို
မျက်လုံးသေတွေနဲ့ကြည့်ပြီးခပ်ပြတ်ပြတ်စကားတစ်ခုပြောလိုက်သည်
"ဘယ်မင်းသမီးမှစစ်သည်တော်မဖြစ်ဘူး"
"ခမည်းတော်!!"
ဘာများမှားလို့လဲ ဒါကကံကြမ္မာပဲ
သမီးမွေးတာမှားလား
ဒီလိုအာဏာရှင်စနစ်ကြီးအောက်မှာမင်းသားလေးမွေးလာတာမဟုတ်လို့ဒီလိုမျိုးစွန့်ပစ်ရက်သည်တဲ့
"ဒီကလေးကိုနန်းတော်အနောက်ဘက်တံခါးကထွက်ပြီး သတ်ပစ်လိုက်!"
