"အိုး သခင်လေးယော့တောင်ဒီအရွယ်အထိရောက်ယာက်လာပြီပဲ"
ယော့လေးတဲ့လား ဝမ်ချန်းကတော့စိတ်မသက်မသာဖြစ်မိသည် နန်းတော်ထဲကိုအဲ့ဒီ့သားအမိကိုအတင်းခေါ်သွင်းထားသည့်ဆွန်းမင်ဟာ ဒါ အွန်းလေးငယ်ငယ်ကနို့ချိုတိုက်ကျွေးထားတဲ့အဲ့ဒီ့အချိန်ကမြို့စားကတော်လို့သေချာရှင်းပြသည်
ဒါပေမဲ့ အွန်းဗြောနဲ့အရွယ်ဘယ်လောက်မှမကွာတဲ့အီယော့ဆိုတဲ့ကောင်ကိုလုံးဝကြည့်မရပါ
အရပ်ကသူ့ခါးလောက်သာရှိဦးမယ်ဆိုပေမဲ့ နန်းပြင်မှာအွန်းဗြောကိုလိုက်ကြည့်နေထဲကမကြည်နေတာဖြစ်သည်
ဆွန်းမင်ကသူ့အဆောင်ကိုခေါ်လာပြီးစားစရာတွေနဲ့ဧည့်ခံထားသည်
အွန်းလေးကအိပ်ပျော်နေပေမဲ့အွန်းလေးအနားမှာအရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီးစာရွက်နဲ့စုတ်တံတစ်ခုပေးထားသည်ကိုပန်းချီထိုင်ဆွဲနေသည့်မလောက်လေးမလောကမစားလက်တောက်လောက်လေးကြောင့်ဝမ်ချန်းမှာဖင်တကြွကြွ
ဆွဲနေတဲ့ပုံကသူ့သမီးတော်လေးအိပ်ပျော်နေသည့်မျက်နှာဖောင်းဖောင်းလေးပုံဖြစ်နေပါသည်
ဒီကောင်ကအားရပါးရကြည့်ပြီးဆွဲနေတာပဲ
"မင်းကြီးသိလား အွန်းလေးငယ်ငယ်ကလေ သခင်မပဲ စောင့်ရှောက်ပေးရတာ ကျွန်တော်ကဆေးမြစ်တွေဝယ်ဖို့ဟန်ယန်းကိုတက်လာရင်လေ သခင်မအိမ်တော်မှာအမြဲထားခဲ့ရတာ အဲ့ဒီ့အခါကျရင်အီယော့သခင်လေးကသူ့ညီမလေးနဲ့အဖော်နေပေးတယ်"
ဆွန်းမင်ကတော့စိတ်ပါလက်ပါရှင်းပြနေသလို မြို့စားကတော်တစ်ဖြစ် ယခု နန်းတွင်းအမတ်ကြီးတစ်ဦးရဲ့အမျိုးသမီးဖြစ်သည့်သခင်မကြီးကပြုံးရုံလေးသာပြုံးပြီးငြိမ်သက်လျက်ကြည့်နေသည်
"ကျွန်တော်မျိုးမအလွန်အမင်း ဝမ်းမြောက်မိပါတယ်အရှင်"
"ဘာကိုလဲ"
"အရှင်မင်းကြီးတို့မိသားစုလေးစုံနေတာမြင်တော့ ဝမ်းမြောက်မိတာပါ ကြင်ယာတော်လောင်းလေးကိုလည်းဂရုစိုက်ပေးပါရှင် နဂိုထဲက စိတ်ထားနူးညံ့တဲ့ကလေးမို့လို့ပါ"
