Yeni Baştan

~2~

Okulun ilk gününden babam sayesinde tüm dikkatleri üstüme çekmiştim. Beste'yi çok özlemiştim sonuçta bir yıldır türkiyede değildi. Beste benim bebeklik arkadaşım, kardeşim, herşeyim. Bu gece bizde kalcaktı. Herşeyi uzun uzun konuşmak için daha çok vaktimiz vardı. Okulun bitmesine son üç ders kalmıştı, ben şimdiden sıkıldım.

Unuttuğum birşey vardı ben bugün Rüzgar'la buluşcaktım. Kendisi sevgilim olur. Beste geldiği için Rüzgar'ı ekebilirim diye düşündüm. Ben Beste'yle özlem giderdikten sonra onları tanıştırırım zaten.

Hocadan izin alıp dersin ortasında dersten çıktım. Beste arkamdan saf saf baktı. Hemen kızlar tuvaletine gidip sevdiceğimi aradım. "Canım" dedim "Sen kimsin?" diyen bir kız sesiyle irkildim. İlk başta konuşamadım karşımda ki kız tekrar edince kendime geldim. "Asıl sen kimsinde Rüzgar'ın telefonunu açıyosun?" Diye sorduğumda kız kahkaha attı. "Ben sevgilisiyim şimdi sen kimsin?" diye tekrar edince dolan gözlerime hakim olamadım. Telefonu bişey demeden kapattım.

Sınıfa gidip, hocadan izin aldım Beste'yi de yanıma alıp çıktım. Beste şok üstüne şok yaşarken, benim gözlerim ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Bestenin sorusuyla kaldım "Kumsal nereye gidiyoruz?" Gerçekten nereye gidiyorduk? Bi anlık sinirle sınıftan Beste'yi de alıp çıkmıştım. Bende bilmediğimden dolayı "Gidince görürsün." diyerek geçiştirdim.

Beste'yi konundan çekiştire çekiştire geldiğimiz yere baktım ve Rüzgar'ın evinin ordayız. Hemen kapıyı çaldım kapı geç açıldı. Gördüğüm manzara beni bir kez daha şok etti. Ecem'in burda ne işi vardı? "Rüzgar nerde?" diye sinirli ses tonumla sorduğumda, canım kuzenim Ecem korkmuş olacak ki geriye çekildi. Evet Ecem benim öz kuzenim ne kadar kuzen denirse işte.

Rüzgar'ın yukarda Ecem'e bağırmasıyla "Hayatım kim gelmiş?" sorusuna karşılık. "Ben geldim Rüzgar!" diyerek sinirle bağırdım. Benim saf arkadaşım Beste hala anlamamış olacak ki. "Noluyo Kumsal?" diye sormasıyla ona döndüm o sırada Rüzgar aşağıya inip "Herşeyi açıklayabilirim hayatım" kılişe cümleyi kurunca ben sinirle kahkaha attım.

"Kumsalll" diye arkamdan bağıran Rüzgar'ı aldırış etmeden Beste'yle yola devam ettik. Tabi Rüzgar koşturarak yanımıza gelene kadar! "Kumsal dinlemelisin beni lütfen." diye yalvardı. Sabahta aynısını babam yapmıştı zaten.

"Kes sesini benim senle konuşcak hiç birşeyim yok." ama laftan anlamaz Rüzgar hep benim dediğim olcak diye takılır egosuna sıçtığım. "Hayır konuşcaksın." diyince. Benim kafa gitti tabi o kim ki bana emir verir? "Hayatımdan defol git! Rüzgar dediğim kişi benim hayatımı sikti. Babam yetmiyodu ya bide sen yap aynısını. Bundan sonra hayatımda ne sen ne babam ne de kuzenim olcak o şahsiyet yok. Şimdi hayatımdan siktir olup gidin."

Nasıl bu cümleyi kurmuştum canımdan çok sevdiğim adama? Pardon adam dedim o beni kuzenimle aldattı.

Annemden ve Beste'den başka kimsem kalmamıştı.