Kaslı Adam [BxB]

(1) "Bodrumda Ne Arasın Adam?"

!! Merhabalar !!
Şuanda okuduğunuz hikâye "Kurbağa Sever Misin"in yan hikayesi. Eğer okumadıysanız önce onu okumanızı tavsiye ederim yine de altta da küçük bir özet geçiciem.👇

Deniz'in arkadaşları, eski sevgilisi Barış Ege'den onu kurtarmak için operasyonlar düzenlemeye karar verir. Ve operasyonun birinci günü...👇👇👇

[Kurbağa Sever Misin hikayesinin 15. bölümü, Yamaç'ın gözünden]

(⁠ ͝⁠°⁠ ͜⁠ʖ͡⁠°⁠)⁠ᕤ

Yaklaşık on dakikadır kafenin bodrumunda bekliyorum. Yeliz'in bu saçma sapan fikirlerinden neden hep ben etkileniyorum? Burası hem karanlık hem de kirli üstelik biri görse ne diyeceğim?

Yıldız'ın sesiyle kendime geldim."Etrafta hiç kimse yok. Tamam."

Öfkeden kaynaklı biraz fazla yüksek sesle karşılık verdim. "Ben zaten hiçbir şey göremiyorum. Tamam"

Yeliz şaşkınlıkla sordu. "Nasıl göremiyorsun Yamaç?"

Cidden bu kız beni bir gün öldürecek. Bir de farkında değilmiş gibi sorması var ya...

"Bodruma koydun çünkü beni aq Yeliz'i"

"Sus belki oraya da gelebilir."

Aynen kesin gelir. Onun da işi gücü yok "A dur bi bodruma gireyim." diyecek demi.

"Yav bodrumda ne arasın adam?" Bu sefer gerçekten çok fazla bağırmıştım.

"Onun işi belli olmaz."

Yeliz'in son cevabından sonra Deniz sinirlenmiş olsa gerek çünkü öfkeyle bağırdığını duyuyordum. Fakat ben çoktan kulaklığı çıkardığım için ne dediğini anlayamıyordum.

Rahat bi oh çektiğin sırada kapının açılmasıyla arkamı döndüm. İçeri giren ışıktan az buz görebildiğim kadarıyla uzun boylu, fit bir vücuda sahip, güzel yüz hatları olan bir adam karşımda dikiliyordu. Buz kesildim, ne diyeceğini, ne yapacağımı bilmiyordum.

Ne yalan uydursam da götümü kurtarsam diye düşünürken hafiften gülerek "Burada ne işin var?" diye sordu. Bir insanın bu kadar güzel gülmesi adil miydi? Zaten az önce korkudan duran kalbim artık tamamen işlevini kaybetti.

Zorla da olsa kendime geldiğimde hâlâ benden bir cevap beklediğini fark ettim. Zorlukla gülümsemeye çalışarak "Aaa şey yüzüğüm buraya yuvarlandı da onu almak için inmiştim. Artık bulduğuma göre geri çıkabilirim." dedim.

Hay senin kafanı sikim Yamaç. Ben bile inanmadım, adam nasıl inansın? Son çare olarak bir şey söylemesini beklemeden koşarak dışarı çıktım. Gerçekten çok rezil bir insanım.

Kulaklıkları yeniden taktığımda Yeliz'in sesi beni karşıladı. "Ne diyon Yamaç?"

"Siktir Yeliz. Senin yüzünden rezil oldum."

"HAHAHAHA kudur. Bahanen de çok iyiymiş Yamaç Bey."

"Sussana be zaten adam malmışım gibi bana baktı."

"Öylesin zaten."

Öyleyim kabul ama Yeliz'den duymak hoşuma gitmedi.

Kulaklıklarımı çıkartarak cebime koydum. Yakınlardaki bir çeşmeye giderek yüzümü yıkadım. Koştuğum için oldukça yorulmuştum. Muhtemelen insanlar kafenin içinden koşarak çıkan bu adamı görünce "Ne yapıyor bu salak?" diye düşünmüştür ama daha fazla orada kalamazdım.

Yaklaşık on dakika kadar soluklandıktan sonra telefonu elime aldım. Hâlâ konuşmanın devam ettiğini görünce kulaklıklarımı taktım. Yine beni karşılayan Yeliz'in sesiydi.

"Görev tamamlandı. Hem de ölmedim."

"Yelizimmm öleceksin sandım hüüü."

"Abartma Yıldız. Gören de savaşa gitti sanar."

"Az önce etkilendiği adama rezil oldu diye ağlayan sen değil miydin Yamaç efendi?"

"Etkilenmedim be."

"İnanan var mı arkadaşlar?"

"Yok"

"Yok"

"Yok"

"Yok"

"Yok"

Herkesin senkronize şekilde "Yok" demesinden sonra aramayı sonlandırdım. Tamamen saçmalıyorlar, etkilenmedim.