MARDİN'E GELİN

5. Bölüm

Keyifli okumalar💕

Ne o ne ben ilerisi için hamle yapmıyorduk. Öylece durmuş birbirimize bakıyorduk. Buraya nasıl gelmişti bilmiyordum. Beni nasıl bulmuştu?

Gözyaşlarımı daha fazla tutamadım ve akmalarına izin verdim. Dudaklarımın arasından sadece bir kelime çıktı.

"Anne..."

Kollarını iki yana açtı. Tıpkı çocukken yaptığım gibi ona doğru koşmamı bekledi. Hızlı adımlarla yaklaştım yanına. Sımsıkı sarıldım bırakmak istemedim. Kokusunu derin derin çektim içime.

O da benim gibi ağlıyordu. Bu sefer ikimiz de mutluluktan ağlıyorduk. Biliyordum ikimiz de o an aynı şeyi düşünüyorduk. 5 yıl önce ayrılırken de böyle ağlamıştık.

"Buraya nasıl geldin?"

Ondan uzaklaştım ve yüzüne baktım. Akan gözyaşlarının arasından güldü ve sahte bir sitemle konuştu.

"Hoşbuldum. Sağ ol kızım iyiyim."

"Hoşgeldin anne. Nasılsın?"

" Hoşbuldum iyiyim. Seni gördüm ya daha da iyi oldum.Damat bey sağ olsun geldim."

Zeynel annemi nasıl bulmuştu ki? Kafamda çok fazla soru işareti vardı. Öncesinde gidip Zeynel'e sarıldım.

"Nasıl buldun annemi?"

Benim şaşkın hâlimin aksine o sanki her gün bunu yapıyormuşçasına omuz silkti.

"Sosyal medyada takip ettiğin insanlar arasında buldum. Sonra mesaj attım."

Annem sözünü keserek araya girdi.

"Attığı mesajı da ben söylemek isterim.Düğün davetiyesi. Şunu yazmış bir de. 'Müstakbel kayınvalideciğim düğünümüze davetlisiniz.' Önce bir şaşırdım sonra cevap attım. O da anlattı bana. Nasıl tanıştınız nasıl aşık oldunuz ve evlilik kararı aldınız. Hepsini anlattı.

Bizim düğün davetiyemiz mi varmış? Tanışma hikâyemiz üstüne bir de aşkımız ve evlilik kararımız da varmış.

"Bizim davetiyemiz mi var?"

"Var ya Almira. Nasıl unuttun?"

Bu konuyu daha sonra açacaktım. Annem ayakta kalmıştı. Onu sofraya oturttum. Biz de yerlerimize geçtik.

Yemekten sonra kahvelerimizi içiyorduk. Ben annemle ayrı bir köşeye çekilmiştim. Dünyadan bağımı kopartıp sadece onunla olmak istiyordum.

Arada bir gözüm Zeynel'e kayıyordu. Çocuğunun gösterisini izleyen bir baba gibi bizi gururlanarak izliyordu.

Konakta çalışan kadınlardan biri Zişan hanımın yanına geldi.

"Hanımım misafirimizin odasını hazırladık."

Zişan hanım başıyla onayladığını belli etti ve kadın gitti. O da bize döndü.

"Handan hanım istedeğiniz zaman odanıza geçebilirsiniz."

"Teşekkürler Zişan hanım. Ben müsaadenizle odama geçeyim."

"Yardımcı olsunlar size."

Annemle birlikte ben de kalktım. Odasına geçtik. Yatağa karşılıklı oturduk. Saatlerce sohbet ettik. 5 yılın özlemi vardı içimizde.

Saate baktığımda on ikiyi çoktan geçmişti. Uykum da gelmişti zaten. Anneme daha fazla rahatsızlık vermemin anlamı yoktu. O da yoldan gelmişti sonuçta. Odama gitmek için ayağa kalktım. Annemin yanağından öptüm.