Keyifli okumalar.❤️
Günler hızla akıp gidiyordu. Yaz ayının sonlarına gelmiştik. Her ne kadar yazı seviyor olsam da sonbahar bir başka benim için.
Hava çok güzeldi ve bu anın tadını çıkartmak için terasa çıkmıştım. Kimse yoktu. Sessizlik çok güzeldi.
Gözlerimi huzurla kapatmış,kuşların sesine karışan diğer sesleri dinliyordum. Ayak sesleri duyunca kaşlarım çatıldı.
Gözümün ucuyla gelene baktım. Roza'ydı bu. Hâli iyi değil gibiydi.
"Ne oldu Roza? Hiç iyi durmuyorsun."
Zorlanarak bir yere oturmaya çalıştı. Ufak bir iniltiyle oturdu.
"Sorma Almira."
Ahlayarak belini rahat ettirecek bir pozisyona geçmeye çalışıyordu. Zorlandığı dişlerini sıkmasından belliydi.
"Daha fazla zorlama kendini. Canın acıyor belli."
"San- cım var." diye kesik kesik söyledi. Telaşla yerimden kalkıp önünde diz çöktüm.
"Roza yoksa doğumun mu başlıyor?"
Tekrar ayağa kalkıp stresle sağa sola gitmeye başladım. O an onu unutmuştum.
"Daha üç hafta var."
"Evet ama belli olmuyor demiştin. Kalk hastaneye gidelim."
Elinden tutup onu kaldırdım. Koluna girerek aşağıya indirdim. İyi ki bugün pazardı da herkes evdeydi.
"Zişan anne Roza doğuruyor."
Zişan hanımla birlikte herkes ayağa kalktı. Önce Roza'yı koltuğa sakince oturttu ve onunla ilgilenmeye başladı. Çoktan giden Keyan elinde bebek çantasıyla geri geldi.
Hepimiz panikle merdivenleri koşarak indik. Zişan anne de odasından bir şeyler almaya diye gitmişti.
Arabaya ben Zişan anne Keyan bindik. Zeynel ile Adar başka arabayla geleceklerini söylediler.
Hızla hastaneye doğru yol alıyorduk. O sırada telefonum çaldı. Arayan kişinin Roza olduğunu görünce şaşırdım.
"Roza arıyor. Roza nerde?"
O an fark etmiştik Roza'nın yokluğunu. Belki diğer arabadadır diye telefonu açtım.
"Efendim Roza?"
"Almira beni evde bıraktınız." diye zorla konuştu Roza.
"Keyan dur." diye bağınca Keyan ani bir frenle durdu. Biz durunca peşimizde olan Zeynel'de durdu.
"Ne oldu? Roza'ma bir şey mi oldu? Hem diğer arabaya niye onu diğer arabaya tek bindirdin."
"Roza'yı evde unutmuşuz Keyan."
"Ne? İnin siz diğer arabaya geçin. Ben Roza'yı almaya gidiyorum."
Biz inince Zeynel ile Adar da arabadan inip yanımıza geldiler.
"Ne oldu? Keyan niye hastaneye gitmiyor?"
"Ya niye olacak? Roza'yı evde unutmuşuz."
Adar gür bir kahkaha attı. Ben de gülümsemiştim.
"Hamile kadını bıraktınız demek. Niye acele acele hastaneye gidiyorsunuz? Siz mi doğum yapacaktınız?"
Ellerini karnın üstüne koyup katıla katıla gülmeye devam ediyordu. Zeynel dirseğiyle karnına bir tane geçirdi.
"Hastaneye geçelim. Keyanlar da gelir zaten."
❄️
Roza'yı gelir gelmez doğuma almışlardı. Ne kadar zaman geçmişti farkında bile değildik. Keyan yanına girmek istemişti ama izin verilmedi. Stresle sağa sola adımlıyordu. Zişan anne ve Roza'nın annesi bir köşede evlatları ve torunları için dualar okuyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MARDİN'E GELİN
Fiction générale(...)Yaşlı adam sakalındaki elini çekip parmağı ile beni gösterdi. "Kim bu hanım kız?" O an sanki oradaki herkes bana bakmaya başladı ya da ben öyle hissettim. Bir anda bir kadın ağlamaya başladı. Ne olduğunu anlayamamıştım. "Keyan ağa yoksa üstüme...
