(...)Yaşlı adam sakalındaki elini çekip parmağı ile beni gösterdi.
"Kim bu hanım kız?"
O an sanki oradaki herkes bana bakmaya başladı ya da ben öyle hissettim.
Bir anda bir kadın ağlamaya başladı. Ne olduğunu anlayamamıştım.
"Keyan ağa yoksa üstüme...
Nikahtan üstünden 2 gün geçmişti ve bugün kına yarın ise düğün vardı. Düğün için hazırlıklara bugünden başlanmıştı. Ben düğün istememiştim ama Zeynel'in ailesi çok istemişti. Mecburen ben de sesimi çıkartmadım.
Odamın camından dışarıyı görebiliyordum. Kurbanlar kesiliyor onlarla uğraşılıyor,konakta temizlik,tatlılar,yemekler yapılıyordu. O kadar çok kişi çalışıyordu ki. Bir taraftan da kına için bir şeyler yapılıyordu ama sanırım düğün daha önemli olduğundan kına geri plana atılıyor gibiydi.
Odamın kapısı çaldı ve Jade içeriye girdi. Gülümseyerek yanıma oturmasını işaret ettim. O da karşılığında bana gülümsedi ve gösterdiğim yere oturdu.
"Heyecanlı mısın yenge?"
Her gelin gibi ben de biraz heyecanlıydım tabi. Yok desem yalan olurdu.
"Abim yengenin giyinmesine yardımcı ol birazdan kuaförler gelir dedi."
Saate baktım henüz öğlendi. Kına ise akşam olacaktı. Niye bu kadar erken geliyorlardı ki?
Odaya Şeyma da girmişti. Elbisesini giymiş elinde iki çift ayakkabı vardı.
"Hangi ayakkabıyı giyeceğim Almira?"
Elbisesi gece mavisiydi. Bir elinde gümüş bir elinde siyah ayakkabı vardı.
"Gümüş olanı giy canım."
Kalktım ve dolaptan kına elbisemi aldım. Madem geleceklerdi giyinip beklemek en mantıklısı olurdu.
"Çok erken geliyorlar ya."
"Konaktaki o kadar kadına kıza makyaj yapacaklar."
Doğru orasını düşünmemiştim. Nereden bakarsan 6-7 kız vardı konakta. Zeynel'in ablası da gelmişti.
Hemen hızlı bir duş aldım ve elbisemi giyindim. Bindallı istemediğim için kırmızı bir elbise almıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odaya girdiğimde kızlar moda yorumcusu gibi bakıyorlardı. Zeynel de odaya gelmişti. Soran gözlerle ona baktım. Omuz silkti.
"Görmeye geldim."
Kızlar beğendiklerini ifade etmişlerdi ama Zeynel düşünceli bir hâl takınmıştı.
"Bir tur dön bakalım." dediğini yaptım ve tam önünde durdum.
"Bir şey eksik." diyerek ceketinin iç cebinden bir kolye çıkarttı. Elinde sallayarak bana doğru yürüdü.
"İşte bu."
Arkama geçti saçlarımı omzuma attı. Yardım etmek için tuttum saçlarımı.
"Bu nerden çıktı?"
"Nişan hediyesi aldım."
Başka bir şey demeden önüme geçti ve beni baştan aşağı süzdü. Daha ne eksikti acaba?
