freak for yourself - 2min

hayal

Kim Seungmin

"Sert ama küçük bir öpücük verdi"

Sonrasında ne oldu diye soruyorsanız yanıt vereyim.

Kustu.

Ne bekliyordunuz ki?

Minho'nun kolunu omuzuna atıp bardan çıkmayı akıl ettim neyseki. Taksiye biner binmez "hızlıca uzaklaş" komutunu verdim. Kimsenin peşimize düşmesini istemeyiz, değil mi?

Tabi bu esnada Minho durmuyor, anlamsız kelimeler ve şarkı sözleri mırıldanıyor ve eli kolu rahat durmuyordu. Kotumun arka cebinde kalmış olan mendili alıp yüzünü sildim. Bir yandan da kızgınlığımı belli eden bir yüz ifadesi takınıyordum.

"Kızdın mı?"

"Neye?"

"Seni öptüm."

Herhalde şuan bilinçli olsaydı bana açıklamada bulunurdu. Ama sarhoş olduğundan gerek aklına ne esiyorsa onu yapıyordu. Kafasını omuzuma koyup uyuklamaya başladı. Bir yandan onu nereye bırakacağımı düşünüyordum. Kendi evlerinin şehir dışında olduğunu bildiğimden bizim evden başka bir seçenek olmadığını düşündüm.

Eve sessizce girdik. Gerçi ne kadar sessizce girebilirsek. Kardeşim ve babam uyuyordu. Ve babam Minho'yu bu halde görürse büyük bir şok geçirebilirdi. Bundan dolayı onu hemen odama götürüp kapıyı kilitledim. Arkamı döndüğümde Minho hızlı bir şekilde tişörtünü çıkardı.

"Ne yapıyorsun?"

"Yapmayacak mıyız?"

İnsanın aklı sarhoş olunca da aynı çalışıyormuş, onu anladım.

"Hayır, sen uyuyorsun ve sabah erken saatte defolup gidiyorsun, anlaşıldı mı?"

Oflayarak yatağa uzandı. Ben de yatağın kenarında oturuyordum. Belimden tutup bana sarıldı.

"Minho ne yapıyorsun yine?"

"Sarhoş olduğumu biliyorum. Ama sevdiğim çocuğu göğüsümde uyurken izlemek istiyorum. Lütfen Seungmin, bu şansı verir misin?"

Ah tanrım, o şeytandan nasıl böyle bir melek çıkarabiliyorsun, anlamıyorum.

Sırtüstü uzanıp kolunu açtı. Gülümsedim ve araya girdim.

Bir gün Minho senden çıplak göğüsünün üstünde uyumanı isteyecek, üstelik bunu gerçekten istediği için yapacak deseydiniz, "benimle kafa mı buluyorsunuz?" derdim herhalde. Ama yapıyordum işte, üstelik öyle ağlaya zırlaya değil, huzur içinde yapıyordum.

Saçlarımla oynuyordu Minho. Ama elleri öylesine yumuşaktı ki, sanki başım pamukla okşanıyormuş gibi hissediyordum. Bir insan neden bu kişiliği insanlardan saklar ki?

Aslında düşündükçe anlıyorsun neden sakladığını. Bu Minho'nun değil, insan anatomisinin suçudur. İnsan kabileşen bir varlık olmasaydı, farklı olanı dışlamaz ve tüm insanlar aynı muameleyi görürdü. Ancak maalesef ki doğaya karşı gelemeyiz. Doğa biz insanoğlundan çok daha güçlüdür. Ona karşı gelirsek bir nevi kendi sonumuzu getirtmiş sayılırız.

Bunları düşünürken çok uykum gelmişti. O anda içimde kalan son tereddüt de uçup gitti. Kendimi Minho'nun yanında uykuya verdim.

Ne saçma cümleler bunlar amk