ရပ်ကျော်ရွာကျော်လေးရဲ့ အချစ်🐮

part 15

Unicode

"ဇွဲပြည့် ခဏ လိုက့်ခဲ့အုံး ငါနဲ့"
မင်းသွေး ဇွဲပြည့်အမေရဲ့စကားနောင်မဆုံးသေးပဲ ဇွဲပြည့်အခန်းကိုခြေလှမ်းကြဲကြဲနဲ့လျှောက့်သွားပီး အတင်းလက့်ကိုဆွဲကာ အောက့်ထပ့်ကခြံထဲသို့ခေါ်သွားသည် ထက်ပိုင်နဲ့စန်းလင်းကတော့တစ်ယောက့်နဲ့‌တစ်ယောက့်ကြည့်ရင်း ကြောင်တောင်တောင်ကြီး ကျန်ခဲ့တယ်

" လွှတ် ကျနော့်လက့်ကို ဘာလို့လက့်ကိုအတင်းဆွဲလာတာလည်း လွှတ်လို့"
ဇွဲပြည့်အတင်းဆွဲလာတဲ့မင်းသွေးကိုအော်ကာ ပြောလိုက့်ခြင်းဖစ်သည်

"ကို မင်းကိုတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ကို့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ ပီးတော့ မင်း ဇေရာမင်းနောက့်ကိုမလိုက့်သွား ပါနဲ့ဗျာ ကိုမင်းကိုလုပ်ခဲ့မိနာတွေပြောခဲ့မိတာတွေအတွက့်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ကျေးဌူးပြုပီး မင်းငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ဗျာ"
မင်းသွေးပြောရင်းနဲ့သူမျက်ရည်တွေလည်းကျနေပါပီ

"အကို ဘာတွေဒရမ်မာ လာခင်းနေတာလည်း နောက့်ပီး အရငါကထက့်ပိုကဲ့ရဲ့မို့ မဟုတ့်လား ကျနော်အမေ့တောင်ကျနော့်အသားနာအောင် တစ်စက့်မီမလုပ့်ဖူးဘူး အကို့ကကျနော်ချစ်တဲ့လူဆိုတိုင်း အကိုကျနော့်အသားနာအောင်လုပ့်တာကိုတော့သည်းမခံနိုင်ဘူး အကိုပြောတဲ့အတိုင်းပဲ အကို့ကိုလည်း လာမပတိသက့်ပဲနေနေ ပေးပီလေ ဘယတွေလာရှုပ့်နေတာလည်း အခု့ တော်ပီ ဆက့်မပြောတော့ဘူး အိမ်ထဲဝင်တော့မယ်"
ဇွဲပြည့်ပြောပီးတာနဲ့ ခြံထဲကအိမ်ထဲဝင်မို့လမ်းလျှောက့်နေစဉ်အနောက့်ကနေခါးကိုဖက့်လာတဲ့ လက့်တစ်စုံ

"လွှတ် ခဗျား လွှတ်လို့ ကျနော့်မှာလည်း မာနရှိတယ် အရင်ကကြကျနော်သည်းခံခဲ့ပေးပီးပီ အခု့လွှတ့်"

"ကိုတောင်းပန်ပါတယ် ကိုရှင်းပြတာကိုနားထောင်ပေးပါအုံး ကွာ"
ဖက့်ရင်းနဲ့ပြောနေသောမင်းသွေး

"လွှတ် လွှတ်လို့ လွှတ် ကျနော်မသိချင်ဘူး ဂရုလည်းမစိုက့်တော့ဘူး နောင့်ကျနော်အိမ်ကိုမလာပါနဲ့ ခဗျားကိုမကြိုဆိုဘူး နောက့်နှစ်လပီးရင် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲကြီးဖြေပီးတာနဲ့ဒီရွာကသွားတော့မှာ ခဗျားမမြင်ချင်တဲ့ ကျနော့်ကိုလုံးဝမမြင်စေရ‌ေတာ့ဘူး ကျေနပ်သင့်နေပီမို့ လွှတ်တော့ လွှတ်..."
အော်ရင်း မင်းသွေးဖက့်ထားတဲ့လက့်တွေကိုဆွဲဖယ်ကာ အိမ်ထဲသို့ဝင်သွားတော့သည် အနောက့်တောင်လုံးဝလှည့်မကြည့်ပဲပေါ့