Kurtarıcı: Varis #ilmelistan

3.bölüm:Karşılaşma

Evrenimden gittikten sonra bir evrenler arası yolcusu olmuştum artık. 

Geçitten geçtim geçmesine ama yolun sonu görünmüyordu. 

Kendimi çok tuhaf hissediyordum.  Kulaklarım yerin basıncının yok olmasıyla tıkanmıştı. 

Bi insanda olsam kral Arthur'u öldürecek, evrenlerin kurtarıcısı olacaktım.

Daha önce hiç katil olmamıştım ama bu sefer başaracağım. Kral Songra'nın icabına bile bakamayan bir beceriksizdim ama bu sefer öyle olmayacaktı.

Ben böyle düşünürken sonunda yolun sonu göründü ve ben geçitten çıkıp biyere düştüm.

Yumuşak bir yere..

Kafamı kaldırıp baktım ama ben dışarıda değildim.

Bir eve düşmüştüm. Bir insanın kucağında bi eve.

Geçitten geçtikten sonra kendimi yerde bulmayı beklerken öyle olmamıştı. Sımsıcak kollar beni kavramış ve sımsıkı tutmuştu.

Derin derin nefesler alıp yakalanmış olmanın verdiği utançla beni tutmakta olan kişiye baktım. Zümrüt yeşili gözleriyle donmuşçasına bana bakıyordu.

O an anlamıştım ki benim için daha yol yeni başlıyordu.

Yeşil gözlerin şaşkınlığı yavaş yavaş sönüp yerini sorgulayıcı bakışlar aldı.

Yutkundum. 

Aklıma o anda Rossi geldi.  Geçitten birlikte geçmiştik ama onu şu anda göremiyordum.

Onu kaybetmiş olma ihtimalinin verdiği korkuyla gözlerimi zümrüt yeşillerden aldım ve etrafıma baktım. 

'Rossi, Rossi nerdesin?"

Rossi' yi bulamıyordum yoksa onu kaybetmiş miydim?

O sırada şaşkınlık nidaları duydum ve şokla etrafıma baktım. 8 kişi şaşkınca salonda bana bakıyordu.

Çok güzel insanlardan kaçarken yine insanların ortasına düşmüştüm.

Bu adrenaline yüreğüm daha fazla dayanamadı ve kendimi beni tutan kollara bıraktım.

...

Gözlerimi açtım. Bir yataktaydım.

Nerdeydim ben? En son olanlar aklıma birer birer düşmeye başladı.  Geçitten geçmiştim.

Songra'ya suikast düzenlemem, başarısız oluşum, Rossi'nin beni bir ejderhayla tanıştırması ve bu evrene bir görev için gönderilmem..

Evrenim değişmişti ve beni gören o insanlar..

Peki, Rossi, Rossi nerde?

Hemen yerimden kalktım. Rossi' yi kaybedersem ne yapardım?

Odada onu aramaya başladım.

"Rossi!"

Cevap yoktu.

Tam ağlamaya başlayacakken bişey ortaya çıktı ve korkuyla yere düştüm.

Rossi karşımdaydı.

Hemen rahatlayıp avcumu oturması için ona açtım.

"Nerdesin sen? Neden ses vermiyorsun?"

Kıkırdadı "Herkezin ortasında adımı seslendin? Sence nasıl ortaya çıkabilirdim ki?"

Mantıklı dediği şeyle durdum. Korktuğum zaman ne yaptığımı hiçbir zaman bilememiştim.