ömür bey | bxb

akasyalar ölmesin.

Mrb sadece iki okuyucum 💓💓
Keyifli okumalar asklarim🤧

🪐🌠
Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan,
Güneş kucağındadır, bilemezsin.
Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,
Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.
Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.
Uçar gider, koşsan da tutamazsın...

Dersimin olduğu binaya doğru ilerlerken endişeliydim. Hem kaçırdığım derslerden dolayı hem de yüzlerimdeki izlerin hala kendini belli etmesinden dolayıydı bu. Diğerleri tarafından damgalanmak ya da zorbalığa uğramak istemiyordum, asla kaldıracak mental durmum yoktu.

Sınıfa girdiğimde çalışkan gördüğüm öğrencilerden birine doğru ilerledim, derslerime önem veriyordum bu yüzden istemesem bile o notları rica etmeliydim.

"Şey merhaba, son bir haftanın notlarını rica etsem? Göründüğü gibi ufak bir kaza yaşadım ve dinlenmem gerekiyordu. Derslerimi kaçırmak istemiyorum. Bana notları atabilir misin?"

Diğerlerine göre daha sıcak kanlı duran kız dediklerimle samimi bir tebessüm bıraktı. "Tabii ki, ismin Eldem'di değil mi? Ben de Sayina." Bu kadar samimi davranması beni mutlu etmişti, çünkü dünya üzerinde anlaşabileceğim veya bana yakın davranacak insanların olduğuna pek ihtimal vermezdim. Ayrıca ismi çok hoştu yaz mevsimi anlamına geliyordu. "Memnun oldum Sayina, ismin yaz mevsimi demek değil mi? Gerçekten çok hoş."

İsimlerinin insanlara uyduğunu düşünen biriydim, aynı Alkın'da da olduğu gibi Sayina'nın ismi de ona çok uyuyordu. Kızıl saçları güneşi ve mavi gözleri denizi hatırlatıyordu. Kişiliğine ve görünüşüne 'yaz' bulaşmıştı.

"Teşekkürler Eldem, çok incesin." Kalabalıklaşan sınıfa bakıp dersin başlamak üzere olduğunu anladığında "istersen bana numaranı ver, ilk fırsatta notları atayım sana?" Sunduğu teklifle başımı salladım "Evet bana uyar, gerçekten teşekkür ederim Sayina." Sadece başıyla onayladı ve numaramı telefonuna kaydetti. Daha sonra gelen profesörle birlikte kısaca vedalaştıktan sonra yerime doğru ilerledim.

Sırama otururken Alkın'la ilk tanıştığımızda yaşananlar aklıma gelince gülmeden edememiştim. Düşmüştü ve Tayfun dakikalarca gülmüştü. Artık çok mu uzaktaydı mutluluk benim için? Alkın'la herhangi bir gelecek hayal edemeyecek kadar boktan bir durumun içerisindeydim. Hem deli gibi özlüyor hem de çok fazla korkuyordum. Ne yapacağımı bilemeden birkaç dakikasını kaçırdığım derse odaklanmaya çalıştım.

***

Derslerim bittikten sonra okuldan hemen ayrılıp kütüphaneye gitmek için durağa doğru adımladım. Alkın'ın çalıştığı kafenin önünden yavaşça geçip içeriye doğru bakındığımda Alkın'ı kenarda durup kafenin içine bakarken gördüm. İnsanları okumakta zorlandığım için anlayamamıştım Alkın'ı. Boş bir bakış vardı sanki. Her zamanki gibi durmuyordu.

Fark edilmemek adına daha fazla oyalanmadan kafenin önünden çabucak ayrıldım. Durağa geldiğimde kulaklığımı taktım ve yeni yaptığım listelerden birisini oynattım. Direkt olarak Seni Değil Dünyayı Affettim çalmaya başladı, artık bu şarkıların bana bir mesaj vermeye çalıştığını düşünmeye başlıyordum çünkü bir süreden sonra bu denk gelmelere tesadüf diyemiyordum.