Bölüm 37

498 12 1
                                    

Tutku ve Deziray sabah erkenden bir telefonla uyandılar.Ali arıyordu.Teyzesi fenalanmış durumu kötüymüş ve hastahanede bekliyorlarmış.Tutku üstüne hemen bir şey giyip evden bir telaşla çıktı.Deziray ona zor yetişiyordu.Tutku yolda giderken bile ağlamaya başlamıştı.Ona sahip çıkan tek kadındı o.

Kaybetmeye dayanamazdı.Hastahaneye geldiklerinde Ali ellerini yüzüne gömmüş yerde oturup ağlıyordu.


''Ali ne oldu cevap ver ! '' diye bağrıyordu Tutku.Ali ağlamaktan zor konuşuyordu.


''Annemi...annemii.öldü işte annem öldü.Dayanamadı öldü ! ''

Ali bütün gücüyle haykırmıştı bunu.Gözyaşlarını sözlerine karışıyordu.Tutku'nun dünyası başına yıkıldı.Başından ayak uçlarına kadar hiç bir yerine hissetmiyordu.Yere çöktü,dizlerinin üstüne.Oda ağlamaya başladı.Deziray herkese yardım edip onları eve getirdi.Bütün aile için büyük bir yıkımdı.Atlatmak çok zor olacaktı.Eve geldiklerinde Ali Tutku'nun eline bir kağıt verdi.


''Annem son nefesindeyken sana yazdığı bir mektupten bahsetti.Bu mektup seninmiş.Al.'' dedi bir kağıt uzattı Tutku'ya.

elleri titreye titreye okumaya başladı mektubu...


Canım Tutku'm...

Sen hep yalnız kaldın bu hayatta.Annesiz babasız.Biliyorum çok zor.Anne ve babası olmayan çocuğun bir yarısı hep yoktur.Böyle yaşamak çok üzer insanı.Ben seni üzdüğüm için çok özür dilerim.Herşey benim suçum.Beni affet demiyorum sana biliyorum ki bu yaşa kadar bu büyük yalanla yaşamış bir çocuk,asla affetmez.Ama sen hakkını helal et yavrum.Bu mektubu sana yazmak ne kadar zor oldu benim için bilemezsin.Sen her yanımda olduğunda benim için nefes almak bile hep zordu.

O yüzden bu mektubu ben öldükten sonra okumanı isterdim.Çünkü başka türlüsü gelmezdi elimden.Bu zamana kadar annesiz büyüdğünü sandın ama hep annen yanındaydı,ben hep senin yanındaydım Tutku.Senin annen benim.Bu yalanı söylemek zorunda kaldık.Ne olur kızım ne olur kızma kimseye.Tek suçlu benim.Hakkını helal et yavrum.Seni çok seviyorum kızım herşeyden çok...

Annen...


Tutku okuduklarına inanamıyordu.Tekrar tekrar okumaya başladı.Doğru okumuştu.Annesi Mualla değil Meryem'di.Artık bütün gerçekler ortadaydı.Bu gerçeği kaldıracak kadar güçlümüydü Tutku? Asıl annesiyle hep beraberdi ama şimdi oda hayata gözlerini yummuştu.Gerçekler bu kadar canını acıtır mıydı insanı ?




*******


Bütün ömrün boyunca bir yalanla yaşamak nasıl bir duygu herkes bunu bilemez.Belki tahmin bile edemez.Ama eminim ki hepimizin hayatında yalanlar var.İki yüzlü insanlar... Dünyada ki en güzel duygu olan sevginin bile içine kattılar yalanı...Sırf bu yalanlar olduğu için sevmekten bile korktuk,hep bir adım geri çekildik.

Gerçekler ortaya çıktıkça kalbimiz daha çok parçalandı.Her parçasındabir yalan taşıdık ama sevmekten hiç vazgeçmedik...



Yüreğimde Kalan UmutlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin