Herseyi birakip gitmek istedim uzaklara.Kendimi ve gecmisimi unutmak istedim.
Agliyordum cunku bilemedigim
yeri belli olmayan bir yerde canim aciyordu.Dusumeye basladim.Az bir zaman kaldigi icin beklemeliydim.Kendime gelmeye calistim.Ders baslamadan kitaplarimi alip kapiya dogru yurumeye calisiyordum.Sanki aciyan gozler dolaniyordu uzerimde.
Adimlarimi hizlandirdim.Kimsenin olmadigi bir yer iyi olurdu benim icin.Yurumeye basladim bilmedigim sokaklarda.Sessizligim telefonun
calmasiyla bozuldu.Annemdi.
-Alo canim nerdesin
-Okuldayim anne ne oldu.
-Canim benim isim cikti.Bugun eve gelemiyecegim.Bankadaki bazi dosyalari duzenlemem lazim.
-Tamam gorusuruz.Kendine iyi bak.
Umrumda degildi suan.Hatta eve hic gitmesem dahi olurdu.
Buyuk agaclarin oldugu bir parka geldim.Banka oturup gozlerimi kapattim.Bu rahatlamama sebeb oldu.İcimdeki butun endiseleri attim bir kenara.Bir elin omzuma dokunmasiyla sıçradim.
Gozbebekleri gulumseyen bir cift goz.
-Afedersiniz.Buralarda giyim magazasi olucak biliyormusunuz.
Hayir anlaminda kafami salladim.
-Peki kusura bakmayin.İyi gunler dedi gulumseyerek.Ne kadar iyimser biriydi.Keske onun gibi olabilseydim.Ayaga kaltim.Yerde bir kagit parcasi duruyordu.Sanirim dusurmustu.
Egildim ve ne olduguna baktim.
Kendisiyle ilgili seyler yaziyordu.
İmzali oldugu icin onemli olabilecegini dusundum.İsmi Ceyhun Doganay olarak yaziyordu.Uzaktaydi kossam yetisirdim ama.Kagidi sıkı sıkı tutarak kosmaya basladim.Adimlari buyuktu herhalde kisa surede uzaklasmisti.İsmiyle seslendim.Arkasina dondu ne oldugunu anlamaya calisiyordu.
Nefes nefese kaldigim icin konusamadim.Kagidi gostererek;
-Sanirim dusurmussunuz dedim.
Gulumsedi ve kafa salladi.
-Cok tesekkur ederim benim icin gercekten onemliydi dedi.
-Rica ederim.Bu arada ben Duru dedim elimi uzatarak.Elimi sıktı.
O an kalbinin sicakligi eline yansimis diye dusundum.Bana bakan kahveringi gozlerin icindeki yalnizligi hissettim.Sanirim hayat can yakarken ayirt etmiyordu...