"Bak dinledim seni dokunmadım sana..."
Hayat oyun oynanmayacak kadar hızlı akıyor eğer lise sona giden bir öğrenciyseniz insanların hayatlarıyla oynamayacak kadar da bilinçlisinizdir değil mi? Bu Minho ve arkadaşları için pek geçerli değildi onlar i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♡
Hyunjin kafa karışıklığıyla Chaemin'in evine doğru yürüyordu anlamıyordu bir türlü Chan neden kardeşinin küçük oyununu ifşa ediyordu ki Seungmin'e bu kadar mı aşıktı? Duyduğuna göre Minho'da Yeji'ye aşıktı o zaman neden böyle bir oyun oynamayı seçmişti ki? Hyunjin düşündüklerine güldü hâlâ Minho'yu düşünebilmesi acınası bir şeydi. Minho hep zorbaydı Hyunjine aşıkken de şimdi de sadece Hyunjin o zamanlar reddetmişti bu gerçeği hepsi buydu.
Düşüncelerini dağıtmak için kafasını iki yana salladı ve kapıyı çaldı. Son bir senedir ona tek iyi gelen şey Chaemin'di. Chaemin'i haketmediğini düşünüyordu bazen o melek gibiydi ama Hyunjin bir şeytandı sınıftakilerin dediği gibi belki de Tanrı o yüzden onu dilsiz yapmıştı. Hyunjin düşüncelerini bölmek ister gibi artarda zile bastı.
Sonunda Chaemin kapıyı açtığında kocaman sarıldı Hyunjin ona sanki Chaemin onu tüm kötülüklerden koruyabilecekmiş gibi "Benim güzel bebeğim gelmiş mi sonunda seni çok özledim Hyunjin." Hyunjin daha sıkı sarıldı sadece Chaemin'e. Chaemin Hyunjin'in sarılmalarından dolayı zorlansa da kapıyı kapattı sonunda. Biliyordu, Hyunjin'i tanımıştı şu geçen bir senede kesinlikle kötü bir şey olmuştu. "Beni bu kadar sıkarsan ölebilirim ve sarılacak bir Chaemin kalmaz haberin olsun." Hyunjin Chaemin'in dediğine gülüp onu bırakmıştı. "Sen salona geç bende hemen geliyorum bebeğim tamam mı?" Hyunjin kafa sallayıp salona geçti yavaş adımlarla.
Chaemin odasına gidip kalem kağıt alıp geri salona döndü. "Benim güzel bebeğim acıktı mı? Senin için çok güzel şeyler hazırladım. Yemek ister misin?" Hyunjin kafasını iki yana salladı. Pekala ikisinin konuşması gereken bir mevzu daha vardı.
Hyunjin yemek yemek ya da konuşmak istemiyordu sadece burada öylece durmak istiyordu. Eve gidince büyük bir azar yiyeceğini biliyordu zaten. Psikologa gitmek yerine psikologunun oğlunun evine gelmişti. Bu azar yemesi için yeterli bir nedendi. "Anlatmayacak mısın ben yokken okulda neler oldu? Sonra bende sana Amerika'da neler yaptığımı anlatırım istemez misin?" Hyunjin kafasını iki yana salladı eğer konuşmak isteseydi zaten psikologa giderdi buraya gelmezdi. Hyunjin ayağa kalkıp pencereye doğru ilerledi biraz nefes alması gerekiyordu. Camı açıp kafasını camdan dışarı çıkardı. Chaemin de ayağa kalkıp Hyunjin'e arkasından sarıldı ve boynuna tüy kadar ufak bir öpücük kondurup konuşmasına devam etti "Bebeğim ben özür dilerin amacım seni sıkboğaz etmek değildi hadi gel oturalım sen merak etmiyor musun yoksa Amerika'da neler yaptığımı?" Hyunjin elbette ki çok merak ediyordu bu yüzden hızlıca kafa salladı.
Chaemin, Hyunjin'in bu heyecanlı haline gülümseyip onları eski yerlerine çekti. Hyunjin kafasını Chaemin'in dizlerine koydu onun saçlarını okşamasını seviyordu. Chaemin incitmekten korkar gibi Hyunjin'in saçlarını okşadı "Biliyorsun Amerika'da bir arkadaşım var Haengul onun evinde kaldım küçük ama tatlı bir evi var bir gün mutlaka tekrar birlikte gidelim tamam mı?" Hyunjin yine heyecanla kafa salladı. Sahi gerçekten bir gün onunla tatile çıkabilir miydi? Chaemin Amerika'da yaptığı her şeyi Hyunjin'e anlattı.
