Lovefeeling

10- Verschillen

De auto stond stil. Tugba wou niet meteen uitstappen, maar het leek er niet op dat Amir nog wat zou zeggen. 'Dit was het dan' dacht ze. 'Dag, Amir.' Tugba keek nog even naar Amir, maar hij keek uit zijn raam naar buiten. Tugba stapte de auto teleurgesteld uit. Wat een klootzak zeg! dacht ze. Een paar stappen later voelde ze iemand haar arm vastpakken. Het was Amir. 'Sorry dat ik nu al zo doe, maar ik wil wat serieus met je beginnen..' zei Amir. Tugba keek hem aan. 'Maar hoe gaat dit wat worden? We verschillen zo erg van elkaar.. Jij gaat op een vrijdag naar een moskee en ik naar een club.' zei Tugba beschaamd. Amir zuchtte diep. 'Ik weet het niet.' Amir keek nooit weg, hij bleef Tugba altijd diep in de ogen aankijken. Tugba had Amir nog niet vertelt dat ze aleviet was, maar dit was dan het moment. Ze had toch het gevoel dat het niet meer goed zou komen. 'En ik ben aleviet en jij sunni.' Amir wist even niet wat hij moest zeggen maar vertelde dat het hem niet uitmaakte, dat het best kon werken. Het was alleen de leefstijl die ze had vertelde hij haar. Tugba keek weg. 'Kijk ik ben ook niet perfect, ik heb ook zo mijn zondes' vertelde Amir haar. 'Maar als je uitgaat, drinkt met verschillende jongens contact heb, gaat het niet eens om het geloof meer, maar als man zijnde vind ik dat gewoon niet fleks' vertelde Amir. Tugba keek hem aan. Ze begreep hem wel. Ze bleven elkaar een paar minuten stil aankijken. Tugba keek lachend naar de grond. 'Nou kijk me niet zo aan' Hoe? Zoals je nu kijkt' zei Tugba blozend. Amir keek haar lachend aan, en zijn mooie kuiltjes kwamen weer tevoorschijn. Hij pakte haar had en gaf er een kusje op. Ik stuur je vanavond een bericht. 'Oke' zei Tugba en zag hem verdwijnen in zijn auto.