Tugba voelde zich misselijk worden. Ze wreef in haar ogen en stapte uit bed. Vervolgens liep ze naar het raam. Het was buiten pikdonker, overal stonden de lantarenpalen nog aan. Ze keek op haar mobiel en zag dat het pas 04:09 uur was. Ze besloot om even naar buiten te gaan. Tugba probeerde zo stil mogelijk de trap af te lopen, maar toch hoorde je de treden kraken.
Een hele diepe zucht kwam uit haar mond. Ze stond zomaar in de nacht buiten zonder enig idee wat ze zou gaan doen. Tugba besloot om een rondje in de buurt te lopen, misschien zou ze erna verder kunnen slapen. Tugba keek naar haar haar voeten, ze had lekkere warme Uggs aangedaan.
Ineens stond ze stil. Tugba kon niet meer bewegen. Ze probeerde te gillen maar het lukte niet. Tugba zakte door haar knieën en lag met haar buik op de grond. Naast haar zag ze iemand staan, maar ze kon niet zien wie het was. Er waren alleen maar twee schoenen te zien. Het waren afgetrapte Nike schoenen. Ze probeerde om hulp te roepen maar er kwam geen geluid uit haar mond. Ze dacht het alleen. Help me! Help me alsjeblieft! Maar het bleef stil. De persoon naast haar schopte met volle kracht in haar zij. Tugba hapte naar lucht, en begon te huilen. De persoon begon hardop te lachen. Het was een jongen! Ze herkende die lach.. Het was Furkan!
'NEE!' Tugba schrok wakker. Ze ging met haar hand langs haar bezweette voorhoofd. Gelukkig was het maar een droom.
JE LEEST
Lovefeeling
RomanceEen meisje van Turks afkomst wordt verliefd op een jongen van Marokkaans afkomst. Het meisje is niet erg gelovig in tegenstelling tot de jongen. Wordt het wat tussen hen of niet? Lees het snel!
