Lovefeeling

43- Ik hou van je

Tugba nam plaats naast Amir. 
'Hey', zei Tugba op een rustige toon en keek naar haar handen.
'Hey'. Amir legde zijn hand op haar hand en keek haar aan. 
Tugba rechtte haar rug en keek Amir ook aan. Ze besefte dat ze echt van hem hield. Hij was gewoon perfect zoals hij was. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en gaf hem een glimlach.
Amir was haar het beste wat haar ooit was overkomen. Haar hart begon altijd 3 maal zo snel te kloppen als normaal als ze hem zag. 
'Tugba..', zei Amir afwachtend.
'Jaa lieverd'.
'Zullen we trouwen?'.
Tugba keek hem met grote ogen aan.
'Wat?' zei ze lachend.
'Wollah ik maak geen grap. Ik hou echt van je'. Amir pakte haar gezicht vast en gaf haar een kus op haar voorhoofd. 
'Oke', zei Tugba met een lach.
'Wat? Zei je nou oké?'
'Jaaa, ik wil!', zei Tugba opgewonden.
Amir tilde Tugba op en draaide rondjes met haar. 
'Worden we nu man en vrouw?' vroeg Tugba aan Amir.

'InshAllah, askim', reageerde Amir.
Tugba zuchtte. Haar ouders wisten helemaal niet dat ze een vriend had, laat staan dat hij Marokkaan was. 
'En onze ouders?'
'Komt goed, ghair inshAllah. Maktub schat.'
'Je hebt gelijk Amir'. Tugba omhelste hem en gaf hem een kus op zijn wang. Hij had alle kutgevoelens en de schaamte weggehaald die ze de afgelopen uren had gevoeld. 

Tugba en Amir liepen samen naar de auto die Amir verderop had geparkeerd. Amir liep voorop en Tugba liep achteraan. Ze staken over tot er een auto met volle snelheid aankwam. PATS!
Tugba slingerde over de auto heen en kwam met haar hoofd op de grond neer. Amir draaide zich om en rende naar haar toe. De bestuurder stapte de auto uit en gaf een blik naar Tugba, maar stapte vervolgens weer in en reed door. Amir zag niet wie de bestuurder was, hij had alleen nog maar oog voor Tugba die met een bloedende hoofd op de grond lag. 

'Oh my god, wordt wakker!' schreeuwde Amir met tranen in zijn ogen. 
'Tugba alsjeblieft, niet bij me weggaan'. 
Hij had haar hoofd op zijn schoot gelegd en drukte met zijn shirt tegen de wond op haar hoofd. Mensen uit de omgeving kwamen kijken wat er was gebeurd en begonnen vragen te stellen.
'LAAT IEMAND ALSJEBLIEFT DE AMBULANCE BELLEN', schreeuwde hij snikkend.
'Tugba alsjeblieft.. Ik hou van je', fluisterde hij in haar oor. Maar het was te laat. Tugba was dood.

De bestuurder parkeerde zijn auto op een afstand zodat het incident goed te zien was.
Furkan wou haar niet aanrijden.. Maar als Tugba niet van hem kon zijn, mocht ze van niemand anders zijn.

---------------------------------------------------------THE END-------------------------------------------------- 

Hey dames, ik hoop dat jullie van het verhaal hebben genoten. Dit is het einde van het verhaal van Tugba en Amir. Donderdag is het Ramadan en ik wens iedereen hier alvast succes in! Lots of love <3