Lovefeeling

19- Nadia

Tugba liep als een zombie op school die week. Ze had het incident nog niet helemaal kunnen verwerken en daar kwam nog eens bij kijken dat ze elke nacht een nachtmerrie over Furkan had. Het was vrijdagmiddag en Tugba kon niet wachten tot ze Amir weer zou zien. Tugba straalde alleen al bij het idee dat ze hem over een halfuur zou zien. Ze had speciaal voor hem een maxi-dress aangetrokken met bijpassende sleehakken eronder.

'Oke klas, dus voor volgende week moeten jullie hoofdstuk 8 goed doorlezen. Volgende week is ook meteen de laatste les om jullie vragen voor de toetsweek te stellen.' De klas luisterde amper naar het verhaal van de docent en liep al de deur uit. ' Tugba liep samen met Nadia de gang op. 'Wat ga je zo doen?' vroeg Nadia aan Tugba. In elk geval niks met jou dacht Tugba.

Nadia en Tugba konden elkaar wel uitspugen. Toch zaten ze met elkaar opgescheept in de klas, aangezien zij twee de enige allochtonen waren in de klas. Nadia was zo een Marokkaans meisje die alles afkeurde wat andere deden. Ze had altijd wel kritiek op andere meisjes en dus ook op Tugba. Want Tugba deed niks volgens het geloof, wat Nadia niet kon uitstaan. En Tugba kon Nadia niet uitstaan, omdat ze heilig speelde maar onder tussen alleen maar roddelden en andere het slechtste wenste. Toch konden ze het af en toe ook wel leuk hebben, ze hadden een haat-liefde relatie.

'Ik ga naar Amsterdam', zei Tugba met een glimlach. Ze had afgesproken om met Amir te picknicken in het Vondelpark. Ze had speciaal voor hem broodjes met halal vlees gemaakt. Amir probeerde zo veel mogelijk halal te eten, al lukte hem dit niet altijd. Maar Tugba wou hem steunen in zijn keuze. 'Zo zo, ga je naar Amsterdam?' Tugba hoorde de afkeurende toon in Nadia's stem al, maar besloot er niet op in te gaan. Ze knikte en liep het gebouw uit.