Lovefeeling

41- Schuldgevoelens

Het was tijd om naar huis te gaan. Tugba was in de nacht naar Bella gegaan en is daar gebleven tot de ochtend tot ze weer naar huis kon. 
Tugba stond al vijf minuten voor haar deur te wachten zonder geklopt te hebben. Ze was bang dat haar ouders zouden merken dat ze geen maagd meer was. Voordat ze haar sleutel in de deurgat kon steken ging de deur onverwachts open.

'Het zussie! Ik heb je gemist man. Hoe was het bij Bella?' vroeg Zeynep.
'Eeh.. ja.. was ehm.. leuk', stotterde Tugba.
'Ja? Wat hebben jullie gedaan?'
'Zey, laat me even naar binnen. Ik wil even douchen.' Tugba had nog niet kunnen douchen, omdat de ouders van Bella nog sliepen toen Tugba in de nacht bij Bella aankwam.
'Is er iets? Heb je ruzie met Bella?'
Tugba keek haar zus aan en merkte dat ze wat meer toneel moest spelen anders moest ze weer een leugen verzinnen. 
'Neejoh! Maar we hebben de hele nacht lopen kletsen, je weet toch over die video en shit.' 
'Oh ja begrijp ik, neyse ga jij maar lekker douchen.'
Tugba had amper haar schoenen uit kunnen doen, omdat haar zus een hele ondervraging eerst nodig vond. Ze deed haar All Stars uit en liep de trap op richting de douche. Ze trok alles uit en bekeek zichzelf in de spiegel. Haar lichaam zag er precies hetzelfde uit als de ochtend ervoor, maar toch voelde ze zich wel anders. Ze stapte de douche in en zette het water op zijn aller warmst. Haar hele huid begon knalrood te worden. Tugba's huid begon pijn te doen, maar ze mocht het water niet kouder van zichzelf draaien. Dit was haar straf. Ze pakte de zeep en schrobde daarmee haar hele lichaam 6 keer opnieuw. Na een halfuur stapte Tugba uit de douche met een knalrode lichaam. Ze sloeg een witte handdoek over haar zelf heen en liep richting haar kamer. Ze plofte neer op haar bed en sloot haar ogen. 

Tugba keek om zich heen, ze was blijkbaar in slaapgevallen. Ze pakte haar mobiel om naar de tijd te kijken. Het was 15:34 uur. Ze had 3 en een half uur lang geslapen. Er waren 7 ongeopende gesprekken op whatsapp. Ze waren allemaal van Amir..

Amir: Tugba
Amir: Wat is er aan de hand?
Amir: Heb ik wat verkeerds gedaan..
Amir: Ik dacht dat jij het ook wilde
Amir: Heb je spijt?
Amir: Praat alsjeblieft met me schat
Amir: Ik weet het ik had je nooit moeten aanraken. Maar denk alsjeblieft niet dat ik je verlaat of zo! Dit was voor mij ook de eerste keer.. Ik zie echt een toekomst in ons samen. Ik laat je echt nooit meer gaan. 

Tugba's ogen vulde zich met tranen. Gotver zeg, hij is zo lief. Maar het lag niet aan Amir.. het lag aan haar vond ze. Het was haar schuld. Kon ze hem nog ooit onder ogen zien te komen?