KAVİN

1. BÖLÜM

1.BÖLÜM

Kavin Yaman

Hayat her zaman iyilere kabadır. İyiler bir şey ister ama hayat bunun olmasına izin vermez. Bu da iyilerin sınavıdır. Hayat kötülerin üzerine hiç gitmiyor diye düşünürüz öyle değil mi? Oysaki hayat en çok kötülerin üzerine gider. Kötüler de bir zamanlar iyiydi fakat hayat onların üzerine geldikçe gard almak zorunda kaldılar. Aldıkları bu savunma zırhı yüzünden insanlar onları kötü diye nitelendirdi. Ama kimse onların neden bu hale geldiğini sormadı.

Yine hiçte harika olmayan bir sabaha alarmım sayesinde uyandım. Kafam çatlıyor çünkü. Komidinin üzerinde alarmı bulma çabalarım başarısız olduğunda bir hışımla yataktan kalktım ve alarmı kapattım.

Yatakta oturur pozisyona geçtim ve esnedim. Saate bakmak için telefonuma uzandığımda ağzım açık kaldı.

Saat, 09.30

Ve benim saat 10.25'de duruşmam var. Hemen telefonu bırakıp banyoya koştum. Bir yandan da kendime söylenmeye başladım.

"Aferin kızım Kavin o kadar içmek senin neyine be, offf." söylenerek banyodaki işlerimi hallettim.

Serdar Ortaç reis  bile lanet ediyor şuan bize...

Hemen dolabıma gidip içinden bol paça kumaş bir pantolon ve saten haki yeşili bir gömlek çıkartıp giyinmeye başladım. Tam gömleğimi giyiyordum ki telefonum çalmaya başladı. Bir yandan gömleğin düğmelerini iliklerken bir yandan da telefonu alıp ekrana baktım.

Sare arıyor...

Telefonu açtığımda Sare'nin sesi telaşlı geliyordu. "Kavin hanım nerdesiniz? Tam 38 kere aradım sizi. Bir şey mi oldu?" sorularını arka arkaya sorarken apışıp kaldım.

38 kere mi aramış bu manyak bizi. Eyvahlar olsun!

"38 kere mi aradın?" dedim şok olmuş bir şekilde. İç sesimin de dediği gibi.

Hızlıca cevap verdi "Evet, Kavin hanım biliyorsunuz ki duruşmanız var bugün ve saat 09.45. Hiç geç kalmazdınız?" dedi sorgular bir ifadeyle.

Yine yangınlar yine benn.

"Gelince konuşuruz Sare yola çıkıyorum şimdi olabildiğince hızlı yetişmeye çalışacağım." dediğimde bir cevap vermesini beklemeden telefonu suratına kapattım.

Kusura bakmasındı götümüz tutuştu burda.

Hemen kendime aynadan bir bakış attım. Olabildiğince hızlı bir şekilde hafif bir makyaj yapıp dudağıma bordo rujumu sürdüm. Saçlarımı çoğu zaman şekillendirmeme gerek kalmıyordu çünkü dalgalı saçlarım vardı. Kestane rengi saçlarımı omzumdan aşağıya doğru taradım ve son bir kez aynaya bakıp hızla dışarıya attım kendimi.

Ayağıma tek bant siyah topuklularımı geçirip askılıktan krem rengi trençkotumu alıp kapımı kilitledim.

Saate baktığımda 09.55 olduğunu gördüm. "Siktir." ağzımın içinde yuvarladığım küfürle hızla arabamı çalıştırdım ve yola koyuldum.

Yarım saatlik yolu 14 dakikada geldim. Nasıl geldim sormayın yani artık. İnsanın götü tutuşunca yapamayacağı şey yoktur.

Tek rakibimiz THY.

Adliyenin önüne geldiğimde arabamı park etmek için uygun bir yer aradım. Her yer tıklım tıklım doluydu.

Bu ne kardeşim! Adliye burası Adliye! Aaaaaa! Dedi iç sesim Öyle bir geçer ki zaman Neriman teyze edasıyla. Göz devirmeden edemedim.