"အား အမလေး"
သုဝေ အော်လိုက်မိတယ်။ ခံစားရတာ တမျိုးကြီး။ အပေါ်ယံမဟုတ်ဘဲ အတွင်းပိုင်းထိက အောင့်သွားတာ။ သူက လက်တစ်ဖက်ကို အောက်လျှိုပြီး သုဝေရဲ့ အဖုတ်က အစေ့လေးကို လာချေပေးနေတယ်။ အပေါ်အောက် နှစ်ခု တိုက်ခိုက်ခံရသလို ဖြစ်နေတော့ သုဝေမှာ ငိုချင်သလိုလိုတောင် ဖြစ်မိတယ်။
စအိုထဲက လီးကြီးပြန်ထုတ်လိုက်ချိန်မှာ နာတာတွေ လျော့သွားတယ်။ ပျစ်ချွဲချွဲ ချောဆီတွေ သုတ်ပေးနေတာ သိလိုက်တယ်။ အဲဒီနောက် လိင်တံ ပြန်တိုးဝင်လာပြန်တယ်။
"နာကျင်တဲ့ အရသာ" ဒီလိုပဲ ပြောရမယ်။ ခု သူက သုဝေရဲ့ နောက်ပေါက်ဖွင့်နေတဲ့အခါမှာ အောင့်တယ်။ နာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါကိုက ခံစားလို့ကောင်းနေတယ်။ သူ့ရဲ့ လီးကြီး စအိုထဲ တစ်ချက်ချင်း ဝင်နေတာ၊ ပြန်ထွက်သွားတာ အားလုံးကို တစ်ချက်မလွတ်ရဘဲ သိေနတယ်။ လီးကြီးက စအိုအတွင်းကြွက်သားတွေကို ပွတိုက်ဝင်လာတိုင်း ချွေးပြန်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီအရသာကို မက်မက်မောမော ခံယူနေမိတယ်။
ကိုထွန်းက ထိန်းပြီး တစ်ချက်ချင်း လိုးနေတာ။ ဒီလိုဆို သုဝေ သက်သာပေမဲ့ သူ့ဆန္ဒဘယ်ပြည့်ပါ့မလဲ။
"သူကြမ်းချင်ရင်လည်း ကြမ်းနော်။ စိတ်တိုင်းကျလုပ်။ သုဝေကို ထည့်မတွက်နဲ့"
သုဝေဆီက မီးစိမ်းပြတာ ရလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ လိင်တံက တစ်ချက်ချင်း သွင်းနေရာကနေ အဝင်အထွက်မြန်လာတယ်။ ချောဆီတွေ ရှိပေမဲ့ စအိုဆိုတာ သဘာဝကိုက ကျပ်နေတာ မဟုတ်လား။ သူ့လီးကြီးကို အတွင်းသားတွေက ညှစ်ထားတော့ သူက အားစိုက်ဖိသွင်းတယ်။ စအိုအတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး လီးကြီး ဝင်လာတော့ အောင့်အောင့်သွားတယ်။ အတွင်းသားကကျိတ်ပြီး အောင့်တာဆိုတော့ မျက်ရည်တောင်ကျတယ်။ အစက တစ်ချက်ချင်းတုန်းက သုဝေ တောင့်ခံနိုင်သေးတယ်။ အခု အရှိန်မြန်လာတော့ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့ဘူး။ သုဝေ အော်ညည်းတော့တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကိုထွန်းကို ရပ်လိုက်ဖို့ မပြောဘူး။ ရမ္မက်နဲ့ နာကျင်မှုတွဲနေတဲ့ ခံစားချက်က အရင်တစ်ခါမှ မကြုံဖူး။ အခု ဒါကို မရပ်လိုက်ချင်ဘူး။
တတ်နိုင်သမျှ အစွမ်းကုန် ကုန်းပေးထားရင်း ချွေးသီးချွေးပေါက်ကျအောင် ဝေဒနာကို ကျိတ်ခံရင်း အလိုးခံနေလိုက်တယ်။ ဒီလောက် ချစ်စရာကောင်မလေးက အံကြိတ်ပြီး အလိုးခံနေတာတစ်ကြောင်း၊ ဖင်ပါကင်လေးက ကြပ်သိပ်နေတာတစ်ကြောင်းဆိုတော့ ထွန်းတောက်လည်း ကြာကြာဘယ်ဆွဲနိုင်ပါ့မလဲ။ သူ့ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ဖင်ထဲကိုပဲ ပန်းထည့်ပြီး ပြီးသွားတယ်။
သုဝေလည်း သူကြည်ဖြူစွာခံစားခဲ့တဲ့ ကာမ ငရဲလား နိဗ္ဗာန်လား မသိတဲ့ ခံစားချက်မှာ မောဟိုက်ပင်ပန်းစွာ ခံစားချက်အဆုံးစွန်ထိ ရောက်သွားခဲ့ပါတယ်။
***
"သုဝေ အဆင်ပြေရဲ့လား"
နှစ်ဦးသား ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဖက်ရင်း လှဲနေရင်းက သူက မေးလာတယ်။
"ပြေပါတယ်။ လုပ်နေတုန်းကတော့ နာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခု မနာတော့ဘူး။"
"အဲဒါဆို ထရအောင်။ ကန်တော်ကြီးသွားကြမယ်။"
ကန်တော်ကြီးထဲမှာ သုဝေပျော်တယ်။ ပန်းလေးတွေနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်တယ်။ ၆ နာရီလောက်မှာ ပြန်လာကြတယ်။
"ရေကတော့ ချိုးရမယ်ထင်တယ်နော်။ သုဝေရော ချိုးမလား။ ကိုယ်နဲ့ တူတူချိုးမယ်လေ။"
"ဟင် ရှက်စရာကြီး။"
သုဝေက ရှက်ဝဲဝဲနဲ့ ပြောတော့ သူက ရယ်တယ်။ ရှက်တယ်ဆိုတာ တကယ်ပြောတာလေ။ အတူနေတာက နေတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ရေအတူတူ ချိုးရမယ်ဆိုတာကတော့ တမျိုးကြီးပဲ။
ဒီလိုနဲ့ ကိုထွန်းနဲ့ ပျော်ရွှင်စရာ နေ့ရက်တွေကို ပြင်ဦးလွင်မှာ အတူတူ ဖြတ်သန်းခဲ့ရပါတယ်။
