Whatever???

Deel 3

Caro's pov
Mijn voeten bungelen in het water, ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb een raar gevoel in mijn buik. Zal ik wel gaan of niet? Ik mis hem zo... terwijl de rij auto's steeds langer wordt twijfel ik nog steeds of ik mee ga met de boot. Ik wil Vince heel graag zien maar dan wordt het misschien weer moeilijker om afscheid te nemen. Niemand weet nog dat we uit elkaar zijn en ik wil het er ook niet over hebben. Ik kijk naar de poort voor de wandelaars. Hij gaat dicht. Ik heb mijn kans laten schieten. Voor niks mijn geld uitgegeven. Ik sta op en loop langs het hek van de auto's het terrein af.

Scott's pov
"Caro?" Ik ren naar het hek toe. Ze kijkt me verschrikt aan. "Scott?" "Wat doe jij hier?" "Ik eh..." dat is natuurlijk een domme vraag, ze gaat natuurlijk naar Vince, maar hij had tegen mij gezegd dat ze er dit weekend niet zou zijn. "Oh je gaat Vince verassen zeker?" "Eh... ja maar ik heb hem gemist" dat lijkt me sterk want toen ze daar op de steiger zat was het hek nog gewoon open. "Wil je met mij mee rijden?" Ik zie de twijfel op haar gezicht. "Ja graag!" Zegt ze uiteindelijk. Ik help haar over het hek te klimmen en we stappen samen in de auto. Ik heb geen idee of het legaal is op deze manier maar ze heeft wel betaald dus het zal wel goed zijn.

Emma's pov
Ik lig helemaal stil ik mijn bed en laat hem zijn gang gaan. Ik probeer niks te voelen, niet na te denken en niks te horen. Na wat zeker 3 uur lijkt is hij er klaar mee. Hij kleed zich aan en loopt mijn kamer uit. Ik lig daar nog, snel trek ik de dekens over me heen. Hij draait zich om en zegt: "jij blijft hier, ik ga slapen en dan wil ik morgen weer" kom op Emma je stelt je aan! Op school sta ik bekend als de persoon die niks boeit en nu... ben ik bang. Whatever??? Nee niet whatever. Dit kan niet. Ik wilde dit voorkomen. En ik ben gefaald. Ik kijk mijn kamer rond op zoek naar mijn kleren. Ze liggen helemaal aan de andere kant van mijn kamer. Ik wikkel de deken om me heen en loop de kamer door. Zachtjes maar snel kleed ik me aan. Ik open nog zachter mijn kleding kast en pak de spullen die ik nodig heb. Mijn oplader en laptop pak ik ook nog en mijn tandenborstel laat ik maar hier want ik kan mijn kamer niet uit zonder hem wakker te maken. Ik draai mijn raam van het slot en open hem. Krrrrr! Verschrikt kijk ik om me heen. Ik houd mijn adem in en luister. Ik hoor niks. Ik laat me over de rand van de vensterbank glijden. Langzaam en stilletjes sluip ik naar beneden. Ik kijk nog één laatste keer achterom en fluister: "Dag mama". Ik weet waar ik heen ga maar verder heb ik geen idee wat ik moet doen. Eerste maar wegwezen hier...