Whatever???

Deel 6

Scott's pov
Shit, ze neemt niet op. Vince kijkt me aan. "Probeer het straks nog een keer, misschien slaapt ze?" "Serieus? Het is 4 uur in de middag!" "Ja oké, misschien slaapt ze niet maar het kan toch dat ze het gewoon niet doorheeft?" "Hmm..." ik ga op het bed zitten dat Vince voor mij heeft klaar gemaakt. Caro loopt de kamer uit en Vince volgt haar. Ze zijn zo gelukkig samen. Dat is gewoon een droom om samen in Engeland te studeren, ook al wil ik niet eens studeren. Maar gewoon het feit dat ze samen zijn...

Caro's pov
Ik kijk Vince aan. Hij kijkt mij aan. We zijn allebei bang. Bang omdat we niet weten hoe het nu verder moet. Ik druk mijn hoofd tegen Vince zijn borst aan en zo blijven we een tijdje staan. "Hoe gaat het met Titin?" Vraagt Vince op een gegeven moment. "Ehm... wel goed geloof ik... ze heeft alle zorg die ze nodig heeft..." Vince kijkt me verwachtingsvol aan. Ik weet wat hij wil maar ik durf het niet. "Wat als het opeens weer slecht gaat met Titin?" Ik hoor de trilling in mijn stem. "Caro, er gaat elk uur een boot terug naar België. Je kan binnen twee uur bij haar zijn." Bemoedigt Vince mij. "Maar wat als twee uur te lang is?" Hij zegt niks. Hij kijkt me een tijdje zwijgend aan en zegt dan, "Titin wil dat jij doet waar jij je goed bij voelt en dat wil ik ook, of dat nou hier is of in België."

Emma's pov
Ik rommel met mijn goede hand door een bak met spullen.  Hij moet toch wel ergens een goede doek hebben? Het is ondertussen weer een kwartiertje verder sinds Scott heeft gebeld. Ik heb me klaargemaakt voor als hij nog een keer belt maar ik kan geen doek vinden voor mijn pols die maar blijft bloeden. Ik hem hem heel hard gestoten en als ik ook maar iets doe schiet er een scherpe pijn door mijn arm. Misschien is dit iets. Ik trek een overhemd van Scott uit een kist. Hij zal hem vast vergeten zijn dus ik knoop de mouwen als een soort mitella om mijn nek en laat mijn pols er in rusten. Ik wil net gaan zitten als mijn telefoon weer gaat. Scott. Ik pak hem op en hij lijkt opgelucht te zijn dat ik op heb genomen. "Hey" zeg ik. "Hey" zegt hij. "Waar ben je?" Vraag ik om maar gewoon met de deur in huis te vallen. "Ik dacht dat je wel zou wachten op je dakterras." Scott kijkt me een beetje schuldig aan. "Ik ben bij Vince..." "In Engeland?" Vraag ik verontwaardigd. "Ja..."

Scott's pov
"Ik dacht dat we samen op wereldreis zouden gaan?" Nu wordt ik boos. "Ja samen ja! Als jij kan toegeven dat je verliefd op me bent!" Emma schrikt. "Maar ik ben verliefd op jou!" "Maar je wilt het niet tegen je eigen stiefvader die je al 3 jaar kent zeggen?!" Emma wordt lijkbleek en de tranen springen in haar ogen. "Emma? Gaat het?" Vraag ik terwijl ik probeer niet boos te klinken. "Sorry... Scott... ik... hij..."