My Living Nightmare- Tom Kaulitz TŁUMACZENIE

You Can Never Leave Me

Twarz Rii zaczęła blednąć, a ja krzyczałam teraz za kierownicą samochodu Gustava
-Zejdź mi z drogi!- Krzyknęłam, pędząc w dół drogi do kilku samochodów z przodu.

Musieli rozpoznać samochód jako jednego z tych głupich idiotów, którzy pędzą nocą, więc ruszyli niemal natychmiast, zjeżdżając na boki, zostawiając mnie z pasem dla siebie. Kontynuowałam przyspieszenie alejką, moje włosy musiały mnie w twarz, ponieważ szyby były opuszczone Zerknąłam na Rię po raz setny i poczułam gulę w gardle od powstrzymywania wściekłych łez, które chciały wypłynąć.
-Pieprzyć go!-Krzyknąłam
-Jest takim palantem, że nas w to wpakował- Skręciłam.-Dlaczego musiałyśmy się z nimi wiązać, Ria!- Krzyczałam na nią, ale była zbyt nieprzytomna, żeby mnie usłyszeć.

-Nie zależy mu na tobie, nawet nie zadał sobie trudu, żeby ci pomóc, kiedy wiedział, że zostałaś postrzelona, wszyscy wiedzieli, że zostałaś postrzelony i po prostu tam stali, skuleni w małym kółku wokół miejsca rozlewu krwi". krzycząc teraz, tak szybko, że tylko ja byłabym w stanie zrozumieć, co mówię.Powróciły wspomnienia Toma idącego z powrotem do swojej bandy, jak wszyscy tam stali i rozmawiali między sobą, podczas gdy moja najlepsza przyjaciółka leżała na podłodze, brudnej, obrzydliwej podłodze... umierając.
-Nienawidzę go!- Krzyknęłam, gdy gwałtownie skręciłam
-On myśli, że może mnie zdominować, myśli, że może mnie traktować jak tę dziewczynę Yumi, jak jedno z jego zwierzątek- Splunęłam.
-Nie ma mowy, kurwa, nie!-Jechałam teraz naprawdę szybko, nie zwracałam już uwagi na otoczenie, byłam po prostu skupiona na dowiezieniu Rii do szpitala i to wszystko.

Dopiero gdy nagle zatrzymałam samochód i wysiadłem, by złapać Rię, usłyszałem pisk opon
samochodów. Wtedy zdałem sobie sprawę, że inni
przez cały czas jechali mi na ogonie. Chwyciłem Rię.
-Chodź- Jęknełam, gdy musiałam wyciągnąć ją z samochodu.

Moje serce zaczęło bić naprawdę szybko, myśl, że Tom jest tylko kilka sekund ode mnie, przerażała mnie i musiałam uciekać. Zacząłsm biec tak szybko, jak tylko mogłem, z Rią wiszącą u mojego boku i do szpitala. Kiedy dotarłem do drzwi, podbiegł do nas lekarz.
-Co się stało?-Powiedział, sygnalizując kilku pracownikom dalej przed sobą.

-Została postrzelona- powiedziałam gorączkowo
-Ona potrzebuje teraz pomocy- Kilka pielęgniarek brało teraz Rię z moich ramion i pozwoliłam im ją zabrać, aby położyć ją na łóżku z kółkami. Nic mi nie powiedzieli po prostu z nią uciekli. Usłyszałam głośny pisk i odwróciłam się, oni tam byli, wszyscy się zatrzymali i zobaczyłam, jak Tom wysiada ze swojego samochodu, by od razu na mnie spojrzeć, wtedy pobiegłam. Natychmiast zacząłam biec w kierunku, w którym zabrali Rię lekarze, skręciłam za róg i szybko wskoczyłam do windy, uderzając plecami o ścianę, by znaleźć się jak najdalej od drzwi. Patrzyłam niecierpliwie, czekając, aż drzwi się zamkną, wydawało mi się, że trwa to całą wieczność. Kiedy były prawie całkowicie zamknięte, czyjaś ręka powstrzymała je przed zamknięciem, a ja natychmiast zamarłem w miejscu przerażony, który to z nich. Postać skręciła za róg, a moje serce natychmiast zabiło z ulgi, ponieważ był to zwykły nieznajomy. Posłał mi uśmiech, po czym odwrócił się do mnie plecami i nacisnął przycisk. Byłam bezpieczny... na razie. Nieznajomy spojrzał na mnie kilka razy, ale po prostu go zignorowałam.
-Wszystko w porządku młoda damo?- zapytał.

Spojrzałam na niego, jego czarne włosy sterczały w niektórych miejscach i jego ciemne oczy wpatrywały się we mnie z troską i ciekawością.
-Wszystko w porządku, dzięki- powiedziałam, posyłając mu słaby uśmiech.

Westchnął trochę.
-Wyglądasz daleko od dobrego, czy jest coś, co mogę zrobić, aby pomóc?

-Zabij Toma Kaulitza- wymamrotałam nie spodziewając się, że usłyszy, dlatego byłam bardzo zdziwiona, gdy odpowiedział.