The Gold Hands (Nederlands)

Hoofdstuk 1

De boomtoppen ruisen en de bladeren ritselen in het dichte bos. Bomen staan dicht naast elkaar, hun takken soms zelfs in elkaar gegroeid. Vogels vliegen vrolijk heen en weer. Dit bos lijkt gewoon rustig en vredig...
Maar een klein stukje verder het bos in wordt deze vrede verstoord door het gekreun en geschreeuw van mensen. een grote grauwe schuur verstoort het landschap. De deur is vergrendeld.

In het gebouw staan een aantal mensen hard te werken, onder toezicht van een opziener die ze aanspoort, en niet op de meest vriendelijke manier. Een zweep hangt, als een onuitgesproken dreigement, aan de muur.
De mensen zijn geketend aan de betonnen wand, met een ketting aan een ijzeren ring in de muur. en ze werken, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Het zijn slaven van de machtigste persoon van Xeitorya, een land in het Oosten. De vrouw heet Laverna en regeert met een streng, alles onderdrukkend regime.

De knechten werken hard. het grootste deel bestaat uit misdadigers tegen het systeem die gestraft zijn. Niet altijd zijn die straffen eerlijk, vaak zijn ze bijzonder zwaar. Ook worden vaak de slaven mishandeld. De plekken waar de gevangenen zijn, waar dit gebouw officieel ook onder valt, zijn berucht door heel Xeitorya. Het gemiddelde volk is ontzettend bang om gestraft te worden; daarom komt onder de bevolking verraad voor het regime veel voor. Ook zitten er onder de bevolking ontzettend veel spionnen, die alles doorgeven aan Laverna of een van haar onderdanen. de angst onder de bevolking is ontzettend groot. Veel mensen zijn opgegroeid met het idee dat Laverna de grote, goede heldin is, en de rest doet alsof ze Laverna geweldig vinden, om niet opgepakt te worden.

De enige hoop voor de meeste mensen is de legende van de gouden handen. Mensen met gouden handen dragen ontzettend veel kracht bij zich. Ze kunnen transformeren tot een sterker persoon, mensen uitschakelen zonder hem aan te raken en sommigen kunnen metalen smelten tussen de handen. Maar dit lijkt een legende te zijn en niet echt te bestaan... De meeste mensen in het grijze gebouw in het bos hebben in elk geval helemaal geen hoop meer en zijn veranderd in starre robots, die zonder erbij na te denken het werk doen. In twee rijen zijn ze aan het werk.

Tussen de mensen door loopt een meisje met goudkleurig, blond haar en blauwe ogen. Ze draagt een dienblad. Ze is de bediende van de opzichter.
De achttienjarige leeft elke dag in angst dat er iets mis zou kunnen gaan. Het enige waar ze op hoopt is dat er ooit iemand zal binnenlopen die haar zou kunnen redden. Ze kent de legende van de gouden handen echt wel... Maar ze heeft geen hoop meer op een beter bestaan.