KORSAL AİLESİ

DNA TESTİ|1.Bölüm|

Yükleme sırasında bir sorun oluştu bu nedenle tekrar yayınladım
İyi okumalar...

Gözlerimi açtığımda pencereden sızan güneş ışınları kaçmak üzere olan uykunu kaçırmış olmasısydı daha hissetmiyordum

Ailemi kısaca tanımlamak gerekirse, ben Bade bu hayatta genelde annesinin istediklerini yapıp gözüne girmeye çalışan,abisinin güzeli olarak yaşayan,her ne kadar babamdan doğru dürüst sevgi görmememe rağmen sevgili abiciği tarafından ,her zaman o boşluğu bir şekilde doldurmayı başarmış bulunuyor.Bu nedenle değer verip sevdiğim tek kişi abim diyebilirim

Yataktan kalkıp odamaın karşısında bulunan çok da büyük olmayan banyoya gidip günlük işlerimi halletmiştim telefonumu alıp saat ve tarihe baktım 10.21 pazartesi,annemler çoktan evden çıkmış olmalılardı.Bu nedenle rahat adımlarla abimin odasına gidip onu rahatsız edebilirdim adımlarımı hızlaştırıp odaya girdiğimde abim
odada hala yatış pozizyonundaydı bunu fırsat bilip Komidinin üzerinde bırakılmış yarım suyu hızlıca üstüne döktüm"Yaa Badee"abimin sesinden ayıldığı belli oluyordu yatakta oturur pozisyona gelmesiyle hızlıca kaçmaya çalışmıştım fakat abimin kafama atığı yastıkla o kadar hızlı olmadığımı anlayıp solona geçtim

Karşımda bana sırıtarak bakan babam ve yüzünden hiç bir şey anlaşılmayan annem vardı tedirgin bir ifadeyle koltuklardan birine oturmuştum neyseki abim arkamdan gelmişti "Gel bakalım oğlum gel sizlere müjdeli haberlerim var"abim yadımsamış bir ifadeyle yanıma oturdu"Ne müjdesi baba"babamın söylediği hiç bir şeyin benim için hayırlı olmadığı aşikardı

"Dün akşam bizi hastaneden aradılar o hastaneden gelmemizi istedidiler"babamın bana bakıp konuşuyor olması gittikçe canımı sıkmaya başlamıştı

"Ne hastanezi baba?Direkt konuya gel"dedi abim sabırsızca"17 yıl önce Badenin doğduğu gün hemşirelerden biri bebekleri karıştırmış,yani bu kız benim kızım seninde kardeşin değil"dedi gayet mutlu bir ifadeyle

Babamın-babam olmayan adamın- söylediklerini duyunca direkt abime bakmıştım kaskatı kesilmişti
"Sen?Ne dediğinin farkında mısın baba"dedi abim konuşmakta zorluk çeker gibi bir hali vardi.Babam "Ben gayet farkındayım. Hazırlanın, kendi kanımdan olmayan birini daha fazla bu evde barındıramam"Babamın odadan çıkmasıyla koltuğun kenarına atılmış DNA rapaoruna gözüm ilişti hızlıca elime alıp göz gezdirdim gözüme takılan tek şey "Bade Korsal" yazan o bölümdü .Evet bu gerçekti, şaka felan değildi.Hızlıca odama gidip boş gözlerle odamı inceliyorum 17 yıl boyunca hayatimin tamamen yalan olması ve babamın bunu bana çok basit bir şey gibi söylemesi sinirlerini bozmuştu üstelik ben ne yapacaktım daha onu bile bilmiyordum.

Dikkatimi odamin kapısını yavaşça açan abim çekmişti onu ilk defa bu kadar hüzünlü görüyordum
Yavaş adımlarla yanıma gelip sarıldı"Sen ister benim kanımdan ol ister olma sen her zaman benim güzel kardeşim olacaksın bunu sakın unutma .Hem ben senin için mutluyum her ne kadar artık beni su dökerek uyandıran kardeşim yanımda olmasada" dedi

Bu ne demek dedim,"Bu şu demek dedi farz edelimki sen artık bizle yaşamıyorsun artık Dişarda duran kişiye baba demek zorunda olmazsın, açmaya çalıştığın geleceği zehir eden biri de olmaz.Hem ne olursa olsun dediğim gibi yanında olacağım.Abimle yaklaşık yarım saattir konuşuyorduk.O konuştukça rahatlıyordum çünkü ister bu evde ister o evde o her zaman benim abim olarak kalacaktı.

Abim odadan ayrılınca mavi kot pantolonumun ustune siyah cropumu giyip saçlarımı hızlıca tarayıp çantamı alıp odadan cıktım ve salona gittim herkes orda beni görünce öz olmayan anne ve babam bir şey demeden çıktı abimi de kollarından birini koluna girmem için uzattı rahat ve iyi bir şekilde çıkmıştık