Switzerlandရဲ့မြေကို နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်နင်းခဲ့ရပြန်သည်။
သို့သော်.... ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲပါပဲ။
ရာသီဥတုက အတော်လေးသာယာတယ်ပြောရမယ်။
စိမ်းစိုနေတဲ့မြက်ခင်းတွေပေါ် ဖြာကျနေတဲ့နေရောင်ခြည်တောက်တောက်ကြောင့် လက်ရာမြောက်ပန်းချီကားတစ်ခုထဲ ရောက်နေသလိုပါပဲ။
လေညှင်းနုနုလေးက ဝေ့လိုက်တိုင်း
ဖီးလစ်ရဲ့ဆံနွယ်လေးတွေက ယိမ်းနွဲ့လို့။
ဈေးထဲကိုလက်မှ စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုင်ကာ
လှည့်ပတ်ကြည့်မိသည်။
ကိုယ်စီအလှုပ်ရှုပ်နေကြပေမယ့် ဒီရွာကလူတွေက
အမြဲလိုကိုပြုံးနေကြတော့တာပဲ။
သူ့တို့ရဲ့အပြုံးတွေက ဖီးလစ်ကိုပါကူးစက်စေ၏။
အရိပ်ကောင်းကောင်းရတဲ့အပင်လေးအောက်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီးရှေ့ကစားပွဲပေါ်သို့ချောကလက်ပူပူခွက်လေးပါလှမ်းတင်လိုက်သည်။
လှပလိုက်တဲ့ပတ်ဝန်းကျင်.....
လက်ထဲကသူ့ရဲ့ဒိုင်ယာရီလေးကိုလည်း
လှန်လှောကြည့်မိပါရော။
~Hwang Hyunjinရဲ့ဒိုင်ယာရီ~
ကြည့်ပါဦးစာအုပ်ကိုနာမည်တပ်ထားပုံက
အစရိုးရှင်းပြီးအူကြောင်ကြောင်နိုင်လိုက်တာ...
29.04.2019
ဒိုင်ယာရီရေးဖူးတာပထမဆုံးပဲ နည်း"တော့ကြောင်"တောင်နိုင်တယ် ဒီနေ့လူတစ်ယောက်
ငါ့ပန်းချီကားပေါ်ကော်ဖီတွေမှောက်ချလိုက်တယ် မဟုတ်သေးဘူးဒါကမတော်တဆမို့လို့
မှောက်ချတာမဟုတ်ပဲမှောက်ကျသွားတာ
သူကငါ့ထက်လူကောင်သေးတယ်
နှုတ်ခမ်းကပါးပါးနဲ့ ငါအစကတော့ဒေါသထွက်သွားခဲ့တာ နောက်တော့သူ့ကိုမြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာဒေါသတောင်ဘယ်ရောက်မှန်းမသိပျောက်သွားခဲ့တယ် ငါသူနဲ့ထပ်တွေ့ချင်တာပဲ တုံးလိုက်တဲ့ဟျွန်းဂျင် ဖုန်းနံပါတ်တောင်းထားသင့်တာကိုမေ့သွားတယ် ကော်ဖီဆိုင်မှာပဲနေ့တိုင်းသွားစောင့်နေရမလား ထပ်တွေ့ချင်လွန်းလို့ရူးတော့မှာပဲ ဒီနေ့တော့ဒီထိပဲဟုတ်တယ်အရမ်းမရှည်သင့်ဘူး
"ဒိုင်ယာရီရေးတာတောင် သူ့ရဲ့အေးတိအေးစက်အာဘော်ကမပျောက်ဘူး တကယ့်ကိုဘောက်ကျဲပါလေ ဟဟ!"
