"günaydın abicim " dedim onu sinirlendirmek için bayılıyordum kızarmasına .
"abi Babandır , nereden abin oluyorum ben senin " dedi Annene sor demek gelse de içimden demedim ne de olsa Annesiyle Babam çok kısa süre önce evlenmişlerdi maalesef karşım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beraber yatakta biraz yattıktan sonra Ufuk benden kurtulup mutfağa inmişti peşinden kuyruk gibi geziyordum .
Mutfakta salatalıkları soyarken ben onu iç çekerek izliyordum .
Ne yapacağımı bilmediğim için bir şey de diyemiyorum , ne tepki verir bundan sonra ne olacak ? Hiçbir fikrim yoktu .
Tek bildiğim şey ise ben onun bana olan aşkını öğrendikten sonra Ufukla arama taş duvarlar örülmesiydi ,bunu ben yapmayacaktım zaten yapmazdım ben değil Ufuk bunu gayet güzel bir şekilde yapıyordu .
En kötüsü ise bana aşık olduğu yıllar boyunca yaşadığı her acıyı içine atmış bana kin kusturacaktı .
Hak etmiş miydim ? hem de fazlasıyla Bunca yıl beraber gezip eğlenirken yediğimiz içtiğimiz yaşadıklarımız ayrı gitmezken onu nasıl göremedim hoş şimdi biliyorum da elimden ne geliyordu hiçbir şey ,arkadaşı yıllarca onunla sorgusuz sualsiz yanında kalan kişi, bir çok hataları olmasına rağmen onunla kalan kişi ellerimden kayıp gidiyordu dur bile diyememiştim, diyemiyorum buna hakkım yoktu .
Bana hiç bakmadan hunharca yemek yapan kişiye baktım , sarı saçlarını bunaldığı için toplamış göz bandını geri takmıştı altı yanan tavayı tutup yukarı kaldırdı ve salladı tavanın üstünden çıkan ateşi hiç umursamadan tekrar ateşin üzerine koydu .
Ağlamıyordu hırslı bir şekilde yemek yapıyordu , bende saatlerce ona ne diyeceğimi bilemeden onu izliyordum .
Üzüntüsü , kırgınlıkları yerini kine ve hırsa bırakmıştı .
Kırmızı biberi hızla doğrarken aklı başka bir yerde gibiydi ama bıçağı o kadar hızlı kullanıyordu ki sanki oraya odaklanmıştı ve bıçak kayıp parmağını kesti .
"Siktir " dedi inleyerek bıçağı bırakıp acıyla elini tuttu ,hızla ayağa kalkıp Masanın üzerinde duran küçük havluyu alıp yanına ilerledim "Ufuk " dedim endişeli bir sesle , parmağını boydan boya kesmişti ve kan elinden süzülüp yere damladı
Parmağına havluyu bastıracaktım ki geri çekildi ve sertçe elimdeki havluyu alıp kendisi bastırdı , korkuyla geri çekildim ona dokunmamı bile istemiyordu .
Onun benden uzaklaşması beni bırakması gerçeği yüzüme bir tokat gibi çarptı o elindeki bıçak eline değil de kalbime ilk darbesini vurmuştu .
"Dokunma " dedi beni umursamadan arkasını dönüp eline sertçe havluyu bastırdı yüzümü görmek bile istemiyordu .
Ellerim korkuyla titrerken ne yapacaktım ? O benden giderse ben ne yapacaktım ?
"Konuşalım Ufuk " dedim sesim yalvarır gibi çıkmıştı zaten yalvarıyordum, o benden giderse ölürdüm çocukluğum gençliğim benliğim paramparça olurdu .
"Seninle konuşacak bir şeyim yok benim " dedi benden tiksiniyormuş gibi bir sesle konuştu gözlerim kocaman olurken elimi düşmemek için masanın kenarına koyup dayandım .
