Letter,Chanmin.

22-Final

Bütün herkes hastaneye yetişmiş ve Bang Chan ile Seungmin'i arıyorlardı.
Felix telaşla arkasındaki arkadaşlarını ve Chan'ın ailesini yönlendiriyor danışmanlığın olduğu yere doğru ilerliyorlardı.Koridorun sonunda gözüken danışmana doğru adımlarını hızlandırdı Felix.Uzun kahverengi saçlı,çekik gözlü sekreter ona doğru gelen Felix'e baktı ve yerinde doğruldu.
"Merhaba Kim Seungmin ve Christopher Bang adında iki kişi arıyoruz bize yardımcı olur musunuz?"
"Tabii ki dediğiniz hastalar az önce yeni odalara alındı fakat Kim Seungmin için aynı şeyi söyleyemem."
"Ne,ne diyorsunuz siz sekreter hanım?"
"Kim Seungmin,yoğun bakıma alındı."
Bütün herkes şok içinde sekreter'e bakıyordu.Tam sekreter oldukları yeri gösterecekti ki arka taraftan başka birisinin sesi duyuldu:
"Soyeon Hanım bir bakabilir misiniz?"
Soyeon arkasına hızlıca bir bakış attı ve önüne dönerek Bang Chan'ın kaldığı odayı gösterdi.
Bang Chan'ın ailesi Chan'in olduğu odaya doğru ilerlerken Bomin olduğu yerde durmuş ve sekretere doğru bir adım yaklaşıp bir şey sormak istediğini dile getirmişti.
"Pardon bakar mısınız?"
"Tabii buyrun?"
"Kim Seungmin hangi yoğun bakım odasında?Onu görebilmemiz mümkün mü?"
"Kim Seungmin 3.katta ve şuanda onu görebilmeniz maalesef mümkün değil."
"Pekala,çıktığı zaman bana haber verebilir misiniz acaba?"
"Olur ama size nasıl haber vereceğim?"
"Telefon numaranızı rica edebilir miyim?"
"Tabii"
Soyeon Bomin'e telefonunu uzattı.
Bomin telefon numarasını tuşladı ve kendisini Soyeon'un rehberine kaydetti.
"Ben Choi Bomin bana haber vermenizi bekliyor olacağım."
"Tamam Bomin Bey tanıştığıma çok memnun oldum."
"Bende çok memnun oldum Soyeon Hanım."
Hızlı adımlarla olduğu yerden ayrıldı Bomin.Soyeon ise çağırılan yere döndü.

__________________

"Onlar iyi olacak mı?"
Jeongin Changbin'e yaslanmış burnunu çekerek Changbin'le konuşmaya çalışıyordu.
"İyi olacaklar güzelim ama artık ağlama bak ben daha çok üzülüyorum."
"Nası üzülmeyeyim Hyung?15 dakika öncesini hatırlasana bir ya?Ne kadar güzel eğleniyorduk olanlara bak.."
"Farkındayım bebeğim ama ağlayınca hiç bir şey geçmiyor keşke geçse ama olmuyor bende senin kadar üzgünüm emin ol."
Changbin Jeongin'e daha sıkı sarıldı ve yan tarafına hafif bi bakış attı.
Chan'ın ailesi perişan olmuş,Felix ile Hyunjin uyuyakalmış,Tag ve Jangjun tavanı seyrediyor,Bomin,Jibeom ve Minsung ikiliside Seungmin'e bakmaya diye çıkmışlardı.
Telefonuna gelen mesajla irkildi Changbin.
Ekranı açtı ve Jisung'un ona bir fotoğraf gönderdiğini gördü.
Fotoğrafa girdiğinde anlık bir tebessüm gerçekleşti yüzünde.Seungmin'in sedyedeki fotoğrafı ve Jisung'un yazdığı şey onun rahatlamasını sağlamıştı.

Jisung

Jisung

Seungmin'i odaya aldilar
Durumu suanlik iyi
Orda herkes iyi mi?

Changbin bir 'Oh'çekmiş ve rahatlamıştı.Yanıbaşında duran Jeongin Seungmin'in fotoğrafını görünce hemen ayağa kalktı:
"BENİM SEUNGMİN'İN YANINA GİTMEM LAZIM ONU GÖTMEM GEREK HYUNG!"
"Şşş,sakin ol Jeongin uyanıcaklar şimdi-"
Lafını kesen şey ince parmaklı ellerin bileğine kenetlenmesi olmuştu.Hızlı adımlarla ilerleyen Jeongin Changbin'i de yanında sürüklüyordu.

______________

"Hyung,iyisin değil mi?"
"İyiyim Jeongin daha kaç defa söyleyeceğim?"
Seungmin uyanmış ve Jeongin ile sohbet ediyordu.Chan ise hala uyanmamıştı.Herkes onun için endişeliydi.Özellikle de Seungmin.
"Chan nasıl?Onu çok merak ediyorum.Keşke onu dinleseydim de yola atlamasaydım.."
Seungmin'in gözleri dolmuştu.
Yanlarında olan Jeongin ve Changbin onu teselli etmeye çalıştı.
Fakat Seungmin bu sefer de ağlamaya başlamıştı.Kendini suçlu hissediyordu.
"Hyung..Yapma böyle hiç bir şey senin yüzünden olmadı-"
Jeongin tam lafını bitirecekken birisi içeri fbi gibi girince hepsinin bakışı kapıya dönmüştü.
Jisung,Bang chan'ı koluna almış halay çekiyordu.
"ULAN ÇOCUK HASTA NAPIYON GÖT LALESİ!!"
Changbin içindeki türkü açığa çıkardığında hepsinden bir kahkaha koptu.Az önce ağlayan Seungmin'dw ayaklanmış,Chan'a koşmuştu.Tabii Chan zar zor ayakta duruyordu ama bunu umursamıyordu.
"HYUNG!NEDEN KALKTIN?JİSUNG HYUNG SENDE MAL MISIN ACABA?"
"Aslanım neden dert edip bağırıyosun ya şunlara bak turp gibiler turp!"
Jeongin bi yandan Jisung'u bi yandan da Seungmin'i yargılıyordu ama Seungmin ve Chan'ın zerre umurunda değildi.Seungmin Chan'ın boyun girintisine kafasını sokmuş,onun güzel kokusunda aşk yaşıyordu resmen.Chan ise Seungmin'in belini kavramış,ona sıkıca sarılıyordu.Onlar birbirlerini çok seviyorlardı.
"Seungmin"
"Hm?"
"Bu gece bizde kalsana?"
"Hahaha pekala kalırım aşkım sen yeterki iste.."
Geri kalan herkes kapıya gelmiş onları izliyordu.Onlar fazla aşıklardı.Onlar asla ayrılmayacak tek insanlardı.
Onlar birbirleri için yaratılmış iki melekti.

Finaallllll
İkinci kitap gelir mi bilemem...
Okuyucularin istegine bagli
Sizleri seviyorum hoscakaliiinnnn