22.bölüm

578 47 210
                                    

-memnun oldum

(jisung) minho birden kolumdan beni odaya çekiştirdi sandalyenin karşısındaki yatağa oturdum anlamsızca ağzında birşeyler geveleyip sağa sola yürüyerek başımı döndürmeye başladı

-minho

-a... efendim?

-neden anlamsızca dönüp duruyorsun ne düşündügünü söylemiyecekmisin

-plan yapiyorum

-ne planı ne diyorsun

yine birşeyler geveleyip kendi hayal dünyasına dalmıştı

-MİNHO!!

-özür dilerim özür dilerim gene yaptım

-ne planından bahsediyorsun minho?

-kaçış planı

-minho...

-off biliyorum üzgünüm

onu üzücek birşey demiycektim muhtemelen yanlış anlamıştı püfleyip tek elini alnına koyarak kendini arkasındaki sandalyeye attı ve kafasını arkaya doğru götürdü gene yakınıyordu

-üzgünüm seni bu cehenneme gelmek zorunda bıraktım

aslında bundan o kadar rahatsız değildim minho ile olduğum için mutluydum bi süre ona baktım o hala kafası arkada eli saçında söyleniyordu gülümseyip yavaşça ayağa kalktım o hala yakındığı için ona doğru geldiğimi farketmedi ellerimi boynuna dolayarak kendimi kucağına attım yüzümü çok fazla yaklaştırdım

-üzgün değilim minho sorun yok seninle olduğum için mutluyum

altımda sert ve sıcak birşey hissettim dudaklarına yapışmamla dikenin üzerine oturduğumu hissetmem bir oldu resmen minhonun boynuna doğru yaklaştığımda kulağına doğru inledim:

-ahh çok sert...

yakamın iki tarafından tutarak
t-shirtümü paramparça etmesi bir olmuştu ben ise istemsizce dudaklarına gömülmekteydim

-ya bizi böyle yakalarlarsa?

-yapamazlar

Kendine fazla güveniyordu bu çok hoşuma gitmişti kucağında oturuyor olmam bir yana çekiciliği beni çok terletiyordu o ise bunları hiç umursamıyordu benim tersime hiç utanmıyordu fazla tecrübesi olsa gerek benden önce birileriyle ilişkisi olduğu gerçeği beni sinir etti ve bütün hevesim kaçtı kucağından kalkıp yatağa uzandım sadece tuhaf tuhaf bana bakabilmişti

-hanniemin neyi var?

Bunu tatlı bir şekilde sorup dudağını büzmesi hep hoşuma gidiyordu nereden vuracağını iyi biliyor gibiydi yerinden kalkıp üzerime çıktı her ne kadar sevimli olsada bana sinirlendiğini seziyordum eğer öyleyse bittim...

-anneciğin babacığı tahriş edip hiçbirşey yapmaması babacığın onu parçalanmasına sebep olucak gibi ne dersin?

O kadar utanmıştımki yerin dibine battığımı hissettim o ise daha fazla üzerime geldi beni öpmek istediği her an kafamı çevirdim çenemi sabit tuttu o yaklaştıkça titriyor ve sıcaklıyordum tam da dudağımda sertçe yaralar bırakmak üzereydiki kapı çaldı bangchan dışardan sesleniyordu kurtulmuştum sanırım en azından bir süreliğine...

-hey kapıyı aç

-defol

-boş yapmada aç şu kapıyı

(Minho) buda tam zamanını buldu tanrım delireceğim kapıyı açtığımda aptal gibi bakması kadar sinir eden birşey yoktu derdini söylesene lan

-off noldu söylesene artık

let's play with soccerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin