-hyunjin
-hmm?
-neyin var
-hiç?
-sen bana iyi davranıyorsun?
-normal bişey felix
-ama...
-kolunuda sarıcam üzgünüm
-sen iyi misin?
(Felix) bacağımı saraken çok dikkat ediyordu bilmesen hyunjin olduğuna inanmam ama oydu işte şaka gibi bacağımı sardıktan sonra beni kucağına çekti ve kolumu sarmaya geldiğinde bir süre bakıp döndü onun kucağinda olmam? Elimdeki yara izi? Tramvalarımı tetikliyordu bana yaptıklarını hatırlatıyordu
-hyunjin istemiyorum bırak beni indir kucağından
Doğrusu bildiğim hyunjin olsa inadına daha çok yapar ve beni korkuturdu bugün nesi var bilmiyordum hala dönük bı şekilde koluma bakıyordu
-HYUNJİN BIRAK BENİ!
-a-aa şey dalmışım birdaha yapmam
-bunu sana yaptığımda çok canın yandi degilmi?
-doğruyu söylemek gerekirse nefes bile alamadım
(Hyunjin) biraz duraksayıp yüzümü felixin yüzüne yaklaştırdım felix sadece şaşkınca baktı dudaklarını istiyordum mmhh dudakları...
Biraz daha yaklaştığımda dudaklarımızın nerdeyse birbirine değdiğini nefeslerimizden hissettim tam felixin dudaklarını öpücekken duraksadım
Kafamı geriye doğru çektim bu doğru değildi zaten ilaçlarımı almama izin verilmediği zaman felixe takıntı yapıpnona çok zarar vermiştim
Ama ilaçlar bile arzularımı durdurmaya yeterli olmuyordu hala kafamın içinde ona bir zarar verme düşüncesi vardı
Bir yandan diğer tarafım bunun doğru olmadığını iyi biliyordu ayrıca felixe her zarar gelişinde canı yanıyordu
İyi tarafıma güvenerek kafamı geriye doğru çektim eğer felixi öpseydim ona zarar vermek isteyecektim elimdekini alıp felixin eline sarmaya devam ettim
Yaparken bu kadar zevk aldığım işi yaptıktan sonra neden bu kadar pişman oldumki?
Changbin doğru söylüyordu yaptığım şey insanlığa sığmazdı incecik birşeydi zaten ona biraz daha zarar vermeye devam etseydim muhtemelen baygınlık geçirirdi
Düşününce felixe olan duygularım sadece takıntı değildi felixten hoşlanıyordum ama bu küçücük hoşlantı takıntımın yanında pire kadar bile kalamıyordu
Takıntım hoşlantıyı ezerek ona zarar vermemi sağlıyordu hoşlantım arttıkça yaptıklarımın ne kadar yanlış olduğunu farkettim yinede çok geç
Felixe artık kendimi nasıl affettirim bilemiyorum belki affettiremem affetmezsede haklıdır zaten yine aynı şeyi yaparım asla kendime engel olamam ve bencilim
-hyunjin
-hah?
-hava soğuk oldu beni evime götürürmüsün artık? 🤨
Durduk yere felixe sarıldım vicdanım rahatlamıyordu hafifçe o anlamadan ağlayıverdim kendimi toparlayıp ceketimi felixin üzerine attım ve onu arabaya kadar taşıdım
Üşümemesi için arabanın içindeki klimaları çalıştırdım
Radyoda hafif bir müzik çalmaya başladı
Hem gündüzüm hem gecem
Her saniyem,her bir hecem
Her cevabım sensin
Hemde her bilmecem
Durup baktın göz ucuyla
Başka biri vardı yanında
Sakin kalamazdım
Benim olacağını bilmesem...
Diye devam eden müzik bana felixi nasıl kıskandığımı anımsatıyordu felix yorgun gibiydi üzerine örttüğüm ceketle yan tarafımdaki koltukta bir süre sonra uyuya kaldı
Doğrusu herşeyi mükemmel bir sempatiklik içerirken, uyuyuşu ayrı bir sevimliydi
Lan o kadar işkence ettiğim çocuğu şimdide seviyor olamam saçmalama sadece sevimli olduğu için böyledin sakin ol hyunjin bişi yok
Vardığımızda bı eli kelepçeli şekilde yatırdım rahat olmadığını görünce o şekilde bırakmak istemedim ama bu şekildede bırakmam kaçıp duruyor kapıyı kilitleyip çıktım
(Felix) gözlerimi açtığımda arabada değildik ama burası evimde değildi hyunjindende bu beklenirdi beni eve götürecek bı çocuk değil yine normale dönmüş olmasın lütfen yeni halini seviyorum en azından bana işkence etmiyor
Şurdan cikiyim bari derken ayağa kalktığımda biraz afallayıp bı yere tutundum dizlerim tutmayacak kadar mı zarar gördü çok acıyordu kapı kolunu tuttuğumda açılmadığını farkettim
Tamda hyunjinden beklenildiği gibi: kilitlemiş.
Eskiye dönüp dönüp duruyor hep tamda iyi olucak dediğim her an aynısını yapıyor
Kapıya vurup bağırdım
-HYUNJİN!
HYUNJİN AÇ LANET KAPIYI!!
Ayak sesleri duydum hyunjin geldi sanırım?
(Hyunjin) kapıyı çaldığını duydum yaklaştım
-felix?
-ac kapıyı
-felix sakin ol.
-HYUNJİN AÇ KAPIYI
-felix sana sakin ol dedim.
-HYUNJİN KAPI!!
-FELİX KES SESİNİ!!
dediğimde içerden burnunu çektiğini farkettim ve hıçkırıyordu
-felix?
Cevap vermeyip ağlamaya başladı çok endişelenip kapıyı açtım yerde dizleri üzerine çökmüştü hemen yanına gelip sıkıca sarıldım
-özür dilerim
Yine cevap vermiyordu ona böyle bağırdığımda ilaç almadan önceki halimin yarattığı tramvasını hatırlamıştı kafasını göğüsüme koyup t-shirtümün üzerine ağlıyordu
Saçlarını okşamak istedim;
Daha önce çekiştirip kafasından havaya kaldırdığım saçlarını...
Vicdanım dokunmama izin vermiyordu bende dokunamadım
Felix beni itip koştu ve evden çıktı nereye gittiğini bilmiyordum arkasından gittim ama yine bulamadım
Beni affetmesi o kadar kolaymıydı?
Tabi kaçıcak öldürse yeridir haklı çocuk birazdan ilacımın etkisi geçince aynı olucağım?
Changbin'den ilaçları isteyecek yüzüm yok onunlada çok tartıştım ilaç almadığım zamanlarımda. konusunu açmaktan bile utanıyorum artık
Sanırım artık uyuyacağım 🫤
Ya nalaka bilmiyorum ama benim kardeşim komşunun çadırını gizlice kimse yokken açıp içine osurup kapattı 🫤
Thats my boy 🗿
