-i-i.n ben...
-sen ne felix?
(Felix) bütün salon bana bakmaya başladı özellikle minhonun bakişları çok farklıydı i.n'e cevap veremedim sanki o an orda bayılacak gibiydim kendimi zorla dışarı attım çıkarken herkes bana bakıyordu...
Nereye gidebileceğimi bilmiyordum bu yüzden tuvalete kaçtım ne kadar ağlayabildiysem ağladım gerçekten rezalet hyunjinin en başta intikam almamasının sebebi buydu demek
ona bişeyde diyemiyordum artık okuldan ayrılmam gerekti sanırım kaydımı almam gerek fakat aileme ne diycektim her seferinde okul değiştiriyordum yeni bahane üretebilecek kadar gücüm bile yoktu çaresizliğimin verdiği acı ile tekrar daha sert bir şekilde ağlamaya devam ettim derken kapı çaldı
-felix iyi misin?
Gelen kişi jisungtu ona yaptığım bu saygısızlıktan sonra onun yüzüne bile bakamazdım cevap vermedim
-felix bu görüntüleri kimin paylasabilecegini dusunuyorsun eğer bana anlatabilirsen senin için çözüm yolu bulacağım söz veriyorum çıkıp anlatmak istermisin?
-jisung..
-efendim
-git burdan yaptığım şeyi öğrendikten sonra sende benden tiksineceksin
-senden neden tiksiniyim bunları herkes yapıyor kendimize engel olamayacgimiz bir çağdayız böyle şeyler yapmamız normal o kadar uzulmene gerek yok video zaten sansürlüydü ancak bunu neden video ya aldın?
-sadece nasıl göründüğünü merak ettim ah jisung gerçekten seninle konuşurken bile utanıyorum daha fazla konuşmasak sende derse dönsen
-dönmiycem felix. sana destek olmaya geldim çık ordan ayrıca minho ailesiyle konuşup bu sorunu halledebilir ben ondan bunu yapmasını isterim senin için
Minho dediği an boğazim düğümlenmisti bile jisungtan bunun için ayrı olarak utanıyordum yaptığım şeyi bilse benden nefret ederdi yardımını kabul edip yanına asla gidemezdim hem kabul etsem nolucaktıki artık herkes vücudumu gördü bile daha fazla benimle dalga geçmeleri için onlarla iç içe bu okulda mı devam etseydim? doğrusu bu saçma olurdu bişey demedim
-felix?
-JİSUNG GİT ARTIK BENİ RAHATSIZ ETTİĞİNİN FARKINDA DEĞİLSİN DESTEK OLDUĞUNU SANIYORSUN!
-gerçekten benden bu kadar mı rahatsız oldun peki üzgünüm gidiyorum...
Bunları bı anlık sinirle söylemiştim amacım bu denli kalbini kırmak değildi ama gerçekten biraz yanlız kalmaya ihtiyacım vardı jisung gittiği ve herkes derste olduğu için biraz kendimi toparlayıp çıktım direkt olarak eve gitmek istiyordum
Ama karşımda hyunjini gördüm koskoca bahçede ikimiz tektik bana daha fazla zarar vermemesi için hızlı adımlarla yürüdüm kafamı kaldırdığımda karşımda duruyordu
-noldu felix?
...
-NOLDU FELİX DEDİM?
-hyunjin intikamını aldın beni rahat bırak artık
-intikammı? Puhaha. Bu intikammı Felix?
-daha napıcaksın bana hayatımı mahvettin
-ne mi yapıcam?
Dediği an bileğimi sıkıp beni arabasına kadar çekiştirdi
-bırak napıyorsun? acıyor her seferinde aynı şey hyunjin, acıtıyorsun bırak!
-kes sesini ve bin
-nereye goturuceksin beni binmiycem
-SANA BİN DEDİM
-hyunjin zorlama bırak beni acıyor
Derken dank diye kafama birşey indirdi muhtemelen beni bayıltıp zorluk çıkarmadan götürmek istiyordu ama nereye?
Tekrar gözlerimi açtığımda depoda uyandım ama karanlıktı çok...çok karanlıktı
-hyunjin
Ağlamaya başladım çünkü korkuyordum hemde çok karanlıktan nefret ederim
-hyunjin her nerdeysen gelip sökermisin beni? Lütfen gerçekten çok korkuyorum ben... karanlıktan
Bunu dedim ama yine kimse gelmedi göz yaşlarımı daha çok bastırarak ağladım hıçkırık seslerin bütün odada yankılanıyordu
-hyunjin özür dilerim ama şimdi lütfen beni sök yalvarırım sana
Dedikten sonra ensemde sıcak bir nefes hissettim bu sanırım hyunjindi
- bana altımdayken yalvar o zaman bu yalvarışa daha çok ihtiyacın olucak çünkü.
-n-ne?
Ya bu bölümü kısa kestim gece gece uğraşasım yoktu (saat 2 buçuk amk) daha çok çok çok uzun ve bayağı heyecanlı yapmayı planlamistim canım sıkıldı neyse hyunjin soktu lafı ama 🫣
