ARES

60. Bölüm (FİNAL)

Bir aşk. Sonrasında gelen zoraki evlilik. Çatışmalar aldatmalar ölümler... Bir aşk devamında bunları getirmişti. Sevdiği kadını kaçırıp bunlara yol açan Emre. Sonrasında sevdiği kadını aldatan yine Emre. Pişman olup geri karısına dönmüş ve karısı onu bir şekilde affetmişti. Kimi aşk der buna kimi kendine saygısızlık olarak kabul eder. Ama bir şekilde devam etmişlerdi yollarına. Tıpkı diğerleri gibi. Bundan en çok etkilenen Esra ve Adar olmuştu. Önce iki kişinin cehennemi olacak denilen ama sonrasında cennete dönüşen bir evlilik yaşamışlardı. Her ne kadar bu süreçte sevdiklerini kaybedip kavgalar yaşasalar da birbirlerini sevmiş korumuşlardı. Adar'ın o sinirliliği katılığı Esra sayesinde azalmıştı. Yani en azından sevdiği insanlara karşı. Arya ve Burak her konuda destekçileri olmuştu. Her şeyi beraber yaşamışlar beraber atlatmışlardı. Tıpkı Samet ve Naze'nin yanlarında olduğu gibi. Onlar artık yoktu. Onlardan kalan anılar her hatırladıklarında parçalıyordu kalplerini. En önemlisi oğulları Samet'i Esra ve Adar'a emanet etmesiydi Naze'nin. Adar büyük bir boşluktaydı. Önce kardeşi gibi gördüğü Samet'i ardından onun emanet ettiği karısını kaybetmişti. İkisini de koruyamadığı için hep kendini suçluyordu içten içe. Naze'nin gidişi giderken bıraktığı mektup ve en önemlisi oğlunu Esraya emanet etmesi Esrayı büyük bir kedere boğmuştu. Başlarda kabul edememişti gidişini. Samet bebeğe baktıkça aklına geliyor ve oturup saatlerce ağlıyordu. Kimse onu yadırgamıyordu çünkü yaşadığı şeylerin hiçbiri normal değildi. Ama bir söz vermişti Esra. Samet'i kendi oğlu gibi sevip koruyacak büyütecekti. Bu sözü Naze'nin cenazesinde toprağına sarılırken vermişti. Nitekim verdiği sözü de tutuyordu. Samet bebek için kendini zorlayarak kocasıyla beraber ayağa kalkmıştı. Psikolojik tedavi görmüşlerdi beraber. Tedavi sürecinde çok düşüp kalksalar da başarmışlardı. Yaptıkları tek şey Samet bebeği hak ettiği şekilde sevgiyle büyütüp korumaktı. Adar'ın da Esra'nın da tek istediği buydu.

-------------------------

Burak yatakta karısına sıkı sıkı sarılmış konuşuyordu.

- Bazen düşünüyorum seni kaybetsem bende aynı şeyi yapar mıydım diye biliyor musun Arya?

- Allah korusun birtanem öyle deme. Çok zor bir durum gerçekten. Allah kimsenin başına vermesin.

- Amin güzelim amin.

- Üzülüyorum bütün bu yaşananlara. Özellikle Esra ve Adar abinin bu zamana kadar yaşadığı bütün şeylere.

- Çok kötü dönemlerden geçtiler evet. Ama şuan hala el eleler.

- Önemli olan da bu ya zaten. Ne olursa olsun sevdiğinin elini bırakmamak.

Burak tebessüm etmişti.

- Elimi hiçbir zaman bırakma güzelim olur mu?

- Benden bunaldığını fark etsem bile asla elini bırakmayacağım birtanem. Söz veriyorum.

- Senden bunalan namert olsun. Bende söz veriyorum asla elini bırakmayacağım. İyi ki varsın iyi ki yanımdasın sevgilim.

Arya gülümseyip kocasının dudağına öpücük bırakmıştı.