ARES

1.Bölüm⌛

Aksu konağında yaygara kopuyordu resmen. Esra'nın dedesi ile babası bir konu hakkında bağırarak tartışıyordu. Esra annesinin mutfakta olduğunu görünce yanına gidip sormuştu.

- Anne babamla dedem niye tartışıyor?

Annesi Esra'nın gözlerinin içine baktı uzun uzun. Gözleri dolmuştu Feride Hanım'ın. Esra böyle olunca daha çok merak etmiş annesinden cevap gelmeyince mutfaktan çıkıp babasıyla dedesinin yanına salona gitmişti. Dedesi Hasan Ağa'nın babasına bağırdığını görmüştü.

- OLACAKTIR YAKUP! EVLENECEK ADAR AĞAYLA ESRA!

- BABA OLMAZ BEN BUNU YAPAMAM KIZIMA!

- ONU BANA DEĞİL HİÇ OLMAYACAK ARSLAN AŞİRETİNDEN KIZ KAÇIRAN OĞLUNA SÖYLEYECEN YAKUP AĞA!

Esra olduğu yerde kalmış şok etkisiyle konuşamamıştı. Abisi kan davalı oldukları Arslan aşiretinden kız mı kaçırmıştı? Feride hanım Esra'nın yanına gidip koluna girmişti. Zor olduğunu bilse de sakin olmasını istiyordu. Esra babasından "Hayır!" cevabını bekliyordu. Ama babası susmuş başını önüne eğmişti. Bunun üzerine Hasan Ağa:

- Ha şöyle aklını başına getir oğul. Olacak bu düğün!

- Tamam baba.

Esra'nın başından aşağı kaynar sular dökülmüştü adeta. Kendine engel olamayıp sinirden ağlamaya başlamıştı. Annesi kızının kolunu sıkı sıkı tutmuş bırakmıyordu.

Esra sinirle yanlarına gidip:
- Baba ne oluyor siz neyden bahsediyorsunuz?!

- Esra odana geç kızım.

- Bana açıklamak zorundasınız her şeyi!

Hasan Ağa sinirlenmiş Esra'ya bağırmıştı.

- SANA KARIŞMAK DÜŞMEZ! ODANA GİT!

- Burada benim hayatımdan bahsediyorsunuz ne demek sana karışmak düşmez! Ben kimseyle evlenmiyorum evlenmeyeceğim de!

Esra büyük bir hayal kırıklığıyla babasına dönüp:
- Bana bunu nasıl yaparsın baba? Kendi kızını nasıl ölüme sürüklersin!

Yakup Ağa sakin kalmaya çalışarak cevap vermişti Esra'ya.
- Esra hadi kızım odana git.

Ardından Feride hanıma dönerek:

- Feride al Esra'yı odasına götür konuş sakinleştir.

Feride hanım Esra'yı kolundan tutup merdivenlerden çıkardı. Esra bunu kaldıramazdı. Merdivenleri çıkarken babasına bağırmaya devam ediyordu.

- Baba yapma nolur!

Sonunda Feride hanım kızını odasına getirmişti. Esra annesinin kolundan kurtulup yatağına oturmuş ağlamaya devam ediyor bir yandan da yaptıklarının çok saçma olduğunu ne kadar kötü bir durum içinde olduğunu anlatmaya çalışıyordu. Ama nafileydi çünkü annesi çoktan bu durumu kabullenmişti.

Esra:
- Anne böyle bir şey nasıl olabilir? Ben istemiyorum evlenmek filan!

- Kızım bilmiyorum inan hiçbir şey bilmiyorum. Ama bu saatten sonra yapacak bir şey yoktur.