İnto the Stars- Jegulus

5.Bölüm

En son ne zaman yedin Potter?"

James tam ağzını açıyordu ki Madam Pomfrey sözünü kesti.

"En son ne zaman yedin ve kusmadın?"

James kendini doğrularak oturduğu yatağa bıraktı. Hiç bir cevap bulamamıştı.

"Bu hafta burada kalıyorsun Potter, yediğini gözlemleyeceğim."

"Ama Poppy!"

James şifacının ardından bağırsa dahi sesini duyuramadı. Öfkeyle kafasını yatağa çarptı.
Tırnakları vücudunda geziyordu.

"Aptal Potter. Hiç bir şey beceremiyorsun. Aptal."

Kendi kendine mırıldanıyordu, eli boynunda gezdi. Kıravatı zaten orada değildi. Gömleğinin düğmelerini açtı ama hala daralıyordu.

Nefesler hızlandı, sıcak basmıştı. Elleri titriyor hızlı nefesleri odayı işgal ediyordu.

Berbat hissediyordu. Aptal bir panik atağı durduramamıştı, aptal çaresiz hissediyordu.

Kendinden hayatından nefret ediyordu.

Gizlice James'i izliyordu genç büyücü. Panik ataklarını görüp hiç bir şey yapamadığı için berbat hissediyordu, bu yüzden onu uyutacak bir büyü fısıldamıştı gölgelerin ardından.

Çapulcular hastahane kanadına daldı bir anda. Hepsi James'in başımda toplandı. Remus hızlıca kontrol etti.

"İyi gibi duruyor."

Regulus kahkahlarla gülmek istedi. İyi değildi James. Hiç iyi değildi.

Aniden aklına gelen fikirle telefonunu aldı.

orospu çocuğu
İyi gibi mi duruyor Lupin?
Hiç iyi değil
Ben bile senden daha iyi görüyorum.
İyi değil.
Pomfrey size açıklar
Çapulcuların hiç biri iyi değil
İyi gibi görünüyor
Ama berbat
Sizin arkadaşlığınız gibi.

Sirius komidin de titreyen telefonu eline aldı.  Bildirimden mesajları okurken kaşlarını çatıp Remus'a uzattı.

Remus hızlıca okudu mesajları. Aynı hızda kafasını kaldırdı ve dikkatlice etrafını süzdü. Sirius da aynısıni yapıyordu.

"Orada Pati."

Sirius onun parmağı ile işaret ettiği yere baktı. Dikkatli bakarsanız hayalbozan büyüsünü fark edebilirsiniz. Fark ettiler.

Sirius öfkeyle üstüne yürüdü bu suretin.

"Sen, Sen ne hakla!"

Cümlesi yarım kalmıştı, Regulus onun sinirden konuşamadığını anlıyordu.

Yorum yapmadı cevap vermedi. Sakince gitti.

"Buraya gel orosp-"

Madam Pomfrey'nin içeri girmesiyle Sirius bıkkınca sözünü kesti ve diğerlerinin yanına yürüdü. Pomfrey tedirgindi. Çocuklara bunu nasıl açacağı konusunda bir fikri yoktu.

Sonumda elleriyle James'i gösterdi ve titreyen sesiyle konuştu.

"Gelin çocuklar, konuşmalıyız."

Hepsi tedirgince birbirini süzdü ve James'in etrafına oturdular. Madam Pomfrey genç çocuğu süzüp kaşlarını çattı hafifçe ama bir anda uyumasının üstünde durmayarak çapulculara döndü.

"James...Son zamanlarda yemek yemediğini fark edeniniz oldu mu?"

Peter çekingence boğazını temizledi ve elini kaldırdı. Pomfrey buna gerek olmadığını belirtecek bir el hareketi yapınca elini indirdi ve konuştu.

"Aldığı çikolataları hep bana veriyor ya da Remus'un sandığına koyuyor."

Bunun üzerine diğer çapulcular bir daha odaklandı ve Sirius söze girdi.

"Aslında uyuyor gibi davranıp kahvaltıya gelmiyor, gece geç yattığı için sorgulamamıştım. Kahvaltıya geliyorsa da dizi izliyor, telefonla oyalanıyor ve sohbet ediyor. Yemediğini fark etmiyoruz."

Madam Pomfrey derin bir nefes verdi Bay ve Bayan Potter'a bir mektup yazmalı ve McGonaggal ile konuşmalıydı.

Çocukları gönderecekken Remus sözünü kesti, ona asla kıyamazdı.

"Poppy, bu ne demek?"

Cevap vermemeliydi ama çikolata kahveleri ona sorgular şekilde bakıyordu. Kendini tutamadı.

"Bilemiyorum Remus ama yeme bozukluğu gibi duruyor. Onu daha iyi incelemeliyim."

Sirius çatık kaşlarıyla Regulus'u düşünmeye başladı. Küçükken tombul bir çocuktu  Regulus, annesi bundan o kadar rahatsızdı ki ona yemek vermeyi bırakmıştı. Sonra da Regulus yemeyi. Uzun bir süre sonra kemikleri sayılmaya başlayınca annesi onu bir zihin şifacısına götürmüş, hasta olduğunu öğrenmişti. O gece ki kavgayı asla unutamazdı Sirius.

Kardeşi uzun bir süre iksir aldıktan sonra iyileşmişti. Sirius Regulus hasta olunca da anlamamıştı şimdi de.

Sirius kardeşlerinin başına gelenleri anlayamadığı için çok suçlu hissediyordu.

Suçluydu da zaten.

Sirius'a çok yüklenmek istemiyorum ama biraz gerekli gibi geliyor, kutsal amaç uğruna. Wolfstar!