1

578 25 41
                                    

Sabah gözlerimi büyük bir baş ağrısı ile açtım. Tüm gece o silüeti düşünmekten uyuyamamıştım.

Yanımdaki çekmeceden ağrı kesici alıp içtim ve yavaş hareketlerle kalkıp banyoya adımladım.

Aynadan kendime baktığımda giderek dahada zayıfladığımı farkettim.
Onları kaybettiğim günden beri hiç birşey iyi  değildi benim için.

Ben canımı kaybetmiştim

Ben annem ve babamı  kaybetmiştim

Onları kaybedeli iki yıl olmuştu.
O iki yılda benim hayatım tamamen değişmişti.

Gözümden bir damla yaş aktığında kendime içinden küfür ettim

Yine ağlıyorsun ayla!

Gözyaşlarını hızlıca silip banyoda işimi hallettim ve çantamı alıp aşağı indim ve kapıyı kapatıp dışarı çıktım.

Okuldan nefret ediyordum. Hayır okuldaki öğrencilerden nefret ediyordum. Herkes kendi içinde bir ortam, arkadaş grubu yapma derdindeydi. Oradaki insanlar sırf itibarları bozulmasın diye birbirlerini satan insanlardı.

Okul kapısının önüne geldiğimde derin bir nefes verdim ve  sınıfımın olduğu sıraya geçtim. Üstümdeki bakışları hissedebiliyordum. Bir insan uzun zaman boyunca konuşamayınca başkalarının  bakışlarından anlıyordu herşeyi.

"Geldi yine dilsiz"

"Yazık , acıyorum resmen "

"Hiç bir şeyi yok, zavallı konuşamıyor, ezik"

Hayır ağlamamam lazımdı. Niye hiç bir zaman bir kezde olsa empati kurmuyorlardı? Oysaki ben beni anlamalarını istiyordum.

Anlamıyorlardı Ayla

Hiç bir zaman anlamayacaklardı.

Titreyen ellerim görünmesin diye çantamın kollarını daha da sıkı tuttum. İstiklal marşı okunduktan sonra sıra halinde sınıflarımıza geçtik.

Koridorda hızlı bir şekilde yürüyordum. Burdaki kimseyle konuşmak istemiyordum.

Sınıfa girdiğim anda direktmen pencere kenarı olan sırama gittim.

Bluetooth kulaklıkların takıp saçımla önünü kapatarak görünmesini engelledim. Kimseyi duymak istemiyordum.

İlk dersimiz felsefeydi ve öğretmen gelmediği için ders boştu. Bu yüzden çantamdan bol bir defter çıkartıp resim çizmeye başladım.

Canım sıkıldığında ya da üzgün olduğum zamanlarda resim çizerdim. Çünkü konuşmadığım için duygularımı kağıda aktarırdım.

Resim çizerken yanımda bir hareketlilik hissettim. Yanıma baktığımda sınıfın en popüler çocuğu olan demiri gördüm.

"Selam güzellik"  diyip yanağımdan bir makas aldı. Ben ona şaşkın bir şekilde bakıyordum.

"Neden öyle bakıyorsun?"

Yaptığım salaklığun farkına vardığımda yanaklarım kızarmaya başlamıştı bile. Kulaklığı kulağımdan çıkarttım ve cebime koydum.Kalemi alıp kağıdın köşesine yazdım.

"Pardon dalmışım"

Gülerek elin ensesine attı
"Ah önemli değil"

Sessizce öyle otururken demiri inceledim. Mavi gözleri sarı saçları vardı. Her kızın aşık olabileceği tiplerdendi. Zaten o yüzden kendini beğenmiş bir yapısı vardı.

Çizdiğim resme baktı.

"Çok güzel çizmişsin" 

Titreyen ellerimle kalemi tekrar alıp kağıdın köşesine okunacak bir şekilde yazmaya çalıştım

"Teşekkür ederim"

İlk defa birisi benimle böyle konuşuyordu. Bu çok garip bir histi. Kendimi salak gibi hissediyordum.

0537**: kimseye güvenme dilsiz kız

Telefonuma gelen bildirim ile kaşlarımı çattım. Kimdi bu böyle?

"Neden konuşamıyorsun ayla?"

Sorduğu şeyle kanım çekilmiş gibi hissetmiştim.

Ellerim dahada titremeye başlarken gözlerimin dolmasına engel olamamıştım.

Elimdeki kalemi kırılcak gibi sıkıyordum. Demir hala sorusunun cevabını bekliyordu. Ona asla söylemiyecektim. Kimse bilmeyecekti.

0537**:kimseye aldanma! Seni kullanacaklar!

"Söyleyemem"

Yazdığım şeyle kaşlarını çatmıştı.

"Neden söyleyemezsin ayla? Bana güvenebilirsin"

Elimi tuttuğunda bir hışımla elimi çektim ve masadan kalktım. Midem bulanıyordu. Bana dokunmasını istemiyordum.

Hızlıca kızlar tuvaletine girdim ve kapımı kilitledim.

Bana yazan yabancı kimdi? Demir niye böyle davranıyordu?

Düşünme ayla. Düşünme.

Tuvaletten çıktığımda yüzümü soğuk suyla yıkadım ve biraz bekledim. Kendimi daha iyi hissettiğimde tuvaletten çıkıp sınıfa geri döndüm.

Döndüğümde demir sıramda değildi arkadaşları ile gülerek birşeyler konuşuyordu. İşime gelirdi.

Umursamadan sırama geçtim ve kulaklığımı takıp kollarımın üstüne yaslanıp gözlerimi yumdum. Okuldan nefret ediyorum.

-

Selamlar çiçeklerim

Bu bölüm biraz kısa oldu maalesef ama daha ilk bölüm olur öyle şeyler ldjxldjdld

Yazım hatalarını anlayışla karşılarsanız çok sevinirim ❤️

Neyse umarım beğenerek okursunuz❤️

Okurken yorum ve oy atarsanız çok sevinirim❤️

Sizi çok seviyorum🌼














-DİLHUN-(ARA VERİLDİ)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin