Herşey Yalan

Bölüm 1

Yazardan

Kap karanlık odada yatağın kenarına kurulmuştu. Dizlerini karnına çekmiş, derin düşüncelere dalmıştı. Biliyordu. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Sürekli kendisine lânet okuyor, bu durumdan dolayı kendisini suçlu yordu. Babası annesinden boşanmış başka bir kadınla birlikte olmuştu. Bu da yetmezmiş gibi daha önceden de bu kadınla birliktelik geçirdiğini söylemişti.

Üvey anneleri dıştan bir melek gibi görünse de içten içe bir şeytandı. Sürekli şiddet uyguluyor, istemediği şeyi yaptıkları zaman babalarını onlara karşı dolduruyordu.

Bunların hiçbirini umursamıyordu.
Sadece babasının neden böyle davrandığını, ' neden çocuklarına değil de onlara göre yabancı bir kadına güveniyor ' Aklındaki tek soru buydu.

Bu cümle sürekli kafasında yankılanıyordu. Tek sormak istediği şey ' neden 'di.

Aklından geçen cümlelerle kavga ederken aniden odasının kapısı gürültü ile açıldı. Kafasını kaldırıp kendi yatağında yatan kız kardeşini kontrol ettikten sonra kapıdaki kişiye döndü.

Kaşlarını çattı, vücudu istemsizce kasılmıştı.
" Saat geç oldu, yat yoksa uyanamayacaksın "
Karanlıkta içeri girmek tam ona göreydi. Tam bir kötüye yakışan bir girişti. Tebrik etmek lazım

' Aslında kötü ama iyiyi oynuyor '

diye geçirdi içinden. Çatık kaşlarını daha da fazla çattı.
" Ne zamandan beri beni yada bizi önemsemeye başladın?"
Kafasını indirdi. Birşey söylemeye kalmadan Dipper tekrardan lafa girdi.
" Ben aptal değilim, Sam "
İlk defa babasına adıyla hitap ediyordu. Bunu sanki o değilde içindeki başka bir şey söyletiyordu. Şaşırdığını hissediyordu ama bu onun için yeterli değildi.

Bir yanı sürekli onun yaptıklarını görmezden gelip onu affetmesini istiyor diğer yanı ise onu affetmemesini, ikizlere yaptıklarının bedelini ödetmesini istiyordu. İki seçenek arasında kalmaktan her zaman nefret etmişti hâlâ da ediyordu.
" Baban olduğum için olabilir " sesi fısıltı gibi çıkmıştı. İçten içe sinirlenmeye başlamıştı. Yatağın yanından uzaklaşıp babasının karşısına geçti. Artık birşeyler ile yüzleşmesi gerekiyordu.

Derin bir nefes aldı. Sesi titriyordu,
" Onca yaptığın şeyden sonra bana babammışsın gibi davranamazsın, bana tekrar tekrar umut veremezsin. Bunu bana yapamazsın. Buna hakkın yok!"
Eliyle babasının omuzunu tuttu, kapıdan dışarı attı. Belini duvara çarpıp yere düştü. Mary sesini duyup hızla gelip Sam'i kaldırmıştı.

___________

Mabel'dan

Dipper'ın dediğine göre en son hatırladıkları bunlardı. Bir kağıda yazıp bana vermişti. Sonrasında zaten kendimizi deney merkezinde bulmuştuk. Yaz tatilinden bu yana altı yıl geçmişti. Ben on dokuz yaşına girmiştim. Dipper da ...

Stan ve Stanford ölmüş, Soos kulübenin başına geçmişti. Wendy hâlâ Soos'un yanında yardımcı olarak çalışıyordu. Ama yeni bir haber vardı. Pasifica ve Gideon da Gizemli Kulübede çalışmaya başlamıştı. İlk başta Stan ve Stanford'un ölümüne çok üzülmüştük. Dipper bir hafta neredeyse hiçbir şey yememişti.

Zorla yedirmeye çalışmışlardı ama durumu daha da kötüye gitmişti.

Deney merkezinden kaçmadan önce bana ' ben gelemezsem beni arkada bırakın ve kaçın ' bu cümlenin gerçek olmayacağını söyledim ama kaderimizi ben belirleyemem.

Her ne kadar ısrar etsemde bizim kaçmamız için kendini feda etti. Bianca, Mike ve ben Esrarengiz kasabaya ulaşmak üzereydik. Dipper'sız tam dört buçuk ay geçirmiştim. Artık dayanamıyordum. Tek çare olarak onu hayata yeniden döndürecektim. Tek çare buydu.
Bianca
" Mabel, iyi misin?" Kafamı camdan ayırıp Bianca'ya döndüm. Mike ve Bianca benim için çok fazla endişeleniyordu. Cevap verecek durumda değildim. Kafamı sallamakla yetindim.