Bana yardım et. // Bachisagi

[7]

  "Chiiigiiiiriii!" derken kafeye giriş yaptı Bachira.

  Arkadaşı güldü. "Hoşgeldin."

  "Hoşbuldumm." dediğinde Chigiri'nin dikkati Bachira'nın arkasında bir yerlere kayınca Bachira o tarafa döndü. Kunigami Chigiri'ye el sallıyordu. "Bu adam da ne inatçı, dedim Chigiri sana bakma-" Chigiri'ye döndüğünde sözünü yarım bıraktı. Yüzü kızarmış, kocaman gülümsemesiyle o da Kunigami'ye el sallıyordu.

  Tekrar Kunigami'ye döndüğünde Kunigami dil çıkarttı. Bachira hemen arkadaşının yanına gidip omuzlarından tutarak salladı onu. "Chigiri, bu adam sana büyü mü yaptı!?"

  "Ne büyüsü ne diyo'n?" derken omuzlarındaki elleri tutup kendinden uzaklaştırdı kızıl.

  "Sevgiliyiz deme bana bayılırım şurada!" dedi bağırarak Bachira.

  Chigiri'nin yüzü kızardı. "Ne alakası var be, doğru düzgün tanımıyorum bile adamı!"

  Bachira bir oh çekti. "Tabi belki daha çok tanırsam olabilir.." dediğinde arkadaşı, Bachira kendisini yere bıraktı. Dayanamazdı buna.

  "BACHİRA!?" derken arkadaşının yanına eğildi Chigiri.

  Kunigami yüzünü buruşturdu arabanın yanından kafenin içini izlerken. "Öl istersen bir de."

----

  "Kunigami, burası eve giden yol değil. KAÇIRIYOR MUSUN BENI??" Bachira işten çıkalı bir süre olmuştu ve eve gitmek istiyordu ama şuan hiç eve gidiyorlar gibi gözükmüyordu.

  "Kaçırsam kafedeki kızılı kaçırırım seni ne yapacağım ucube?" dedi gözünü yoldan ayırmadan.

  "E nereye gidiyoruz o zaman?" derken ellerini göğsünde birleştirdi Bachira.

  "Sevgilinin yanına."

  Tek kaşını kaldırdı. "iyi de, annesinin yanına gitti o kadar. Bir süre gelmez diyordum ben?"

  "Canım cicim değil onlar, kalması için bir sebebi yok." diyip arabayı durdurdu Kunigami.

  Bachira arabadan inmeden etrafına baktı, büyük bir tepelikte ışıklarla süslü piknik alanına benzer bir yerdelerdi. Oturaklar ve sandalyeler vardı, tepenin güvenlik amacıyla uzun mermerlerle kaplı ucuna gelindiğinde tüm şehir gözüküyordu. Çok olmasa da ağaçlar çevreliyordu, uzaktan görünmeyen bir yerde bu yüzden. Bachira arabadan indiğinde Kunigami terk etti orayı.

  Şehri seyretmek için tepenin ucuna yöneldi Bachira. Belini biraz büküp kollarını mermere koydu. Hafif rüzgar saçlarıyla oynarken arkasından birisi sarıldı. Başını döndürüp vücudunu saran ellerin sahibine baktı. "Ne düşünüyorsun öyle kara kara?"

  "Ananı."

  "Ayıp."

  "Yok, gerçekten anneni düşünüyordum. Nasıl geçti? çok kızdı mı?" derken vücudunu sevgilisine doğru döndürüp ellerini karşısındakinin göğsüne koydu.

  İsagi belini büküp Bachira'nın boynuna sokularak gözlerini kapattı. "Yarı yarıya. Yine de karışamaz artık bize."

  Bachira bir süre sessiz kaldı. "Bu 'biz' daha ne kadar sürecek?"

  İsagi büktüğü belini düzeltip ayrıldı Bachira'dan. Elini cebine attı ve küçük bir kutu çıkardı. Kutuyu açtığında Bachira aldıkları yüzüklerle karşılaştı. "Bunları tamamen unutmuşum."

  "Bir süre daha 'biz' olmaya devam edebilir miyiz? Bu derece karmaşanın içindeyken iki yabancı olmak için çok erken." derken İsagi, Bachira bakışlarını onun yüzüne sabitledi.

  Samimi bir şekilde gülümsedi sevgilisine. "Buna bir itirazım yok. Dediğin gibi hayatı yaşayacağım." Bakışlarını yüzüklere çevirdi yine. "Bunları dün almışken bugün vermenin sebebi ne?"

  İsagi iki yüzüğü de kutudan çıkarıp kutuyu cebine attı. Yüzükleri Bachira'ya yaklaştırdı ve içini gösterdi. Bachira'nın yüzüğünde 'İsagi' yazarken İsagi'nin yüzüğünde 'Bachira' yazıyordu. "Bununla mı uğraştın gerçekten?" dedi Bachira yüzünde istemsizce bir gülümseme oluşurken.

  "Bir zararı yok sonuçta." derken elini kaldırdı. Bachira da elini uzatarak İsagi'nin ona yüzüğünü takmasına izin verdi. Aynı İsagi gibi Bachira da yüzüğünü İsagi'ye taktıktan sonra ikisi de mermere yaslandılar.

  İsagi kollarını mermere koyup şehri izlerken Bachira sırtını mermere yaslayarak elindeki yüzüğe bakıyordu. "Baksana," diyip İsagi'nin dikkatini kendisine çekti Bachira. "Benimle anlaşma yapmanın sebebi sadece kişiliğim mi?"

  "Ne demek o?" derken İsagi de dönüp sırtını mermere yasladı.

  "Kısaca kişiliğimin sana uyduğunu söylemiştin, tek sebebi bu mu?" dedi Bachira yere bakarken.

  İsagi bir süre sessiz kaldı. Söyleyip söylememekte kararsızdı ama en sonunda doğruyu söyledi. "Hayır, tek sebebi bu değil."

  Bachira yerdeki bakışlarını İsagi'ye çevirdi. "Diğer sebep ne o zaman? En başında bana yaklaşmanın asıl sebebi?"

  İsagi boynunu geri attı ve gökyüzüne baktı. "Bunu henüz söyleyemem."

  "Henüz?" derken başını yana eğdi Bachira.

  İsagi Bachira'nın kolundan tutup önüne getirerek bacaklarının arasına aldı. Kendisi otururken önünde dikilen sevgilisine sarıldı. "Zamanı geldiğinde her şeyi anlatacağım."

  Bachira bir elini İsagi'nin omzuna, diğerini ise saçlarına daldırdı."Bardaki konuşmamızdan önce de beni tanıyor muydun?"

  "Bardaki karşılaşmamız tesadüf eseriydi." diye cevap verdi İsagi sevgilisine daha da sokulurken.

  Bachira ise bir şey demedi, karşısındaki kişiye sarılıp saçlarını okşamaya devam etti.

------

Hikayeyi mutlu sonla bitirmeyi planlıyordum ama mutsuz sonla mı bitirsem diye düşünmeye başladım.

Büyük ihtimalle akşama doğru bir bölüm  daha atacağım çünkü bu bölüm acayip boştu.