Kayıp Hisler Uçurumu

1.3

Bölüm şarkıları: Kolpa-Nasıl Öğrendin Unutmayı ,Aerosmith-Dream On, Sen Istanbulsun-Tek Başınayız Aden,The Cranberries-Zombie, Melek Mosso- Uğurlama Cover

!HATIRLATMA!

Parlayan çeliği gördüğü an ikizini iterek onu korudu. "Dikkat et" Patlayan bir silah ,yere düşen kanlar içerisindeki beden ve acı dolu haykırış kayboldu gökyüzünün acımasızlığında.

.
.
.

Yağmur yağıyordu, yerler çamur doluydu, yorgunlardı ama kurtulmuşlardı.

Arel başını kaldırarak gökyüzüne baktı. Yaşamaya çalış küçük kardeşim.

Gözlerinden yaşlar aksa da yağmur kamufle ediyordu. Koluna girerek zorla yürütmeye çalıştığı Berkin'in adımları birbirine girerken kardeşini sıkı sıkı tuttu.

Berkin'in bakışları Arel'i bulurken çektiği acı gözlerine ve yüzüne yansımıştı. Hak etmişti, Aral aylarca içine kanarken biraz da o kanasındı.

Geceye bir silah sesi daha düştü ama bu sefer yere kanlar içinde yığılan Berkin'di.

Kurşunlar sırayla herkese isabet etti. Önce Berkin'e, Arel'e, Pars'a, Poyraz'a, Savaş'a, Asil'e, Barış' a, Asal'a ve Asel'in önüne siper olan Çınar'a....

Aldığı darbeyle Asel'in üzerine yığılan Çınar zorlukla nefes alıyordu . Kurşun kalbine isabet etmişti.

"S-sana çok aşığım"

Genç kız titremeye başladı "Sana aşığım " sesi titrerken çoktan sevdiğinin gözleri kapanmıştı. Akan bir damla göz yaşı sevdiğinin kapalı gözüne düştü.

Geç kalmıştı. Korkuları yüzünden geç kalmıştı. Çocukluğundan beri seviyordu onu ama adım atamamıştı.
Çınar'ın attığı adımları görmezden gelmişti.

Geceye bir haykırış daha karıştı. Aynı acımasız gökyüzü o çığlığı da yuttu.

Acılar insanı güçlendirir de öldürür de, deliler ne şanslıdır ,onlar acıya karşı koyup ne kazanan ne de kaybedendir ama hiç pes etmeyenlerdir. Onlar direnenlerdir.
~uranusunhakimi

Yazar'dan

Aral bir kardeşlerine bir de elini tuttuğu küçük Azra'ya baktı. İki seçeneği vardı, ya hayatında ilk defa bencil olup bilinç altındaki kardeşiyle kalacak ya da sevilmediğini, istenmediğini bildiği kardeşlerinin yanına gidecekti.

Arkalarından bağıran kardeşlerini ilk defa umursamadı Aral, duymamazlıktan geldi. Tıpkı yıllarca yok sayıldığı gibi...

Küçük Azrayla biraz daha yürüdükten sonra bir dağa çıktılar. Dağın yamacına oturarak batmakta olan güneşin son ışıklarını izlediler.

"Biliyor musun güzelim, aslında güneş çoktan battı,bize ışıkları şimdi geliyor " 9 yaşındaki Azra şaşkınlıkla abisine baktı. "Neden peki abi? " "Güneş ,Dünyamızdan yaklaşık olarak 150 milyon kilometre uzakta miniğim ,güneş ışınları da ışık hızında hareket ediyorlar ama aradaki yolu geçmeleri 8 dakikayı buluyor abicim. "
Küçük Azra sadece başıyla onaylamakla yetindi. 9 yıldır tek başınaydı,şimdi abisini bulmak minik bedenine fazla gelmişti. Onun bedeninde hiçbir değişiklik olmamasına rağmen abisi büyümüştü.