-Ne!
Gözyaşlarımı silip aşağıya doğru koşmaya başlamıştım.
Neredeydi?
Kalbinde hangi duygular,beyninde hangi düşünceler vardı?-Naz'ım...
Arkam'dan gelen ses...
Bana Naz'ım dedi...
Bana sadece o Naz'ım derdi..-Efe!
Arkamı dönüp Efe diye bağırmıştım...
Çok aptalım...Yağız yüzüme anlamsızca bakıyordu.-Kızım malmısın ne Efe'si?
-Şe...şey ben bir an dalmışım Yağız...
-Hayır dalmadın,hem ben sana Naz'ım bile demedim.
-H..ha?
Sanırım delirmiştim...
Yağız'ın kelimelerinden çok korkuyordum...
Ne diyecekti?
Yine haklı olacaktı ama canımı yakacaktı...-Dalmadın...
-...
-Onu çok özledin değil mi?
Evet Yağız...
Onu o kadar özledim ki...
Uyuyamıyorum,duygularımın kaybolup gittiğini hissediyorum...
Bir an öldüğümü sanıyor ve mutlu oluyorum,sonra...o geliyor aklıma...ölmedim çünkü acı çekiyorum diyorum..-Ha..hayır!
Seslerinizi benzettim.Yağız göz devirerek,omuz silkti.
-Tabi canım kesin öyledir.
Gözlerim çok şişmişti...
Neden duygularımı gizlemiyorum?
Gözlerim morarıyor,şişiyor,
halsizleşiyorum,
hissizleşiyorum...-Özledin hatta şuan onun yanına gitmeye can atıyorsun.
Haklıydı.
Öyleydi...ama bunları söyleyemiyordum işte.-Tamam Tuana hadi git...
İstemsizce tebessüm edip,
yol almaya başlamıştım ki Yağız arkadan seslendi;-Yuh,çita yanında halt etmiş!
Aşağıya doğru koşuyordum,gelmiştim.
Onu görüyordum.
Ve Berk'i heryeri kan içindeydi.
Herkes bana garip garip bakıyordu.-Lan bırak yeter öldü çocuk!
Çağan acımasızca bakıyordu,kafasını kaldırınca bana karşı mahçup bakışlarını atıyordu...
Gözlerimi kaçırdım,başka çarem yoktu.
Onunla her gözgöze geldiğimizde aklım başımdan gidiyordu...bunun sırası değildi.-Dün gece Naz'la değildin!
Sadece bunu söyleyeceksin!Ne yani?
Bana güvenmişmiydi?
Benden başka birisini suçluyordu...-Ya...ahahhaha!
Herkes sustu,Berk konuşmaya çalışıyordu.
Dudağı patlamış ve kaşı kanıyordu.-Naz'ım!
Çağan yakasından tutup bağırmaya başladı;
-Ölmek istiyorsun.
Korkmuştum.
Bunun sonunda okuldan atılmakta vardı.Ben onu hiç görememektense ölmeyi tercih ederim.-Tu...tuana!Dün ge...gece çok güzeldi de...değil mi?
Çağan Berk'e yumruk atmaya başlamıştı,Berk artık nefes alamayacak raddeye gelmişti.
-Çağan dur!
Çağan Leya'ya doğru baktı.
-Bu şerefsiz gerçeği söyleyene kadar durmayacağım!
Lütfen Efe dur.
Dur artık...Seni görememek istemiyorum.