-Ne!
Gözyaşlarımı silip aşağıya doğru koşmaya başlamıştım.
Neredeydi?
Kalbinde hangi duygular,beyninde hangi düşünceler vardı?
-Naz'ım...
Arkam'dan gelen ses...
Bana Naz'ım dedi...
Bana sadece o Naz'ım derdi..
-Efe!
Arkamı dönüp Efe diye bağırmıştım...
Çok aptalım...Yağız yüzüme anlamsızca bakıyordu.
-Kızım malmısın ne Efe'si?
-Şe...şey ben bir an dalmışım Yağız...
-Hayır dalmadın,hem ben sana Naz'ım bile demedim.
-H..ha?
Sanırım delirmiştim...
Yağız'ın kelimelerinden çok korkuyordum...
Ne diyecekti?
Yine haklı olacaktı ama canımı yakacaktı...
-Dalmadın...
-...
-Onu çok özledin değil mi?
Evet Yağız...
Onu o kadar özledim ki...
Uyuyamıyorum,duygularımın kaybolup gittiğini hissediyorum...
Bir an öldüğümü sanıyor ve mutlu oluyorum,sonra...o geliyor aklıma...ölmedim çünkü acı çekiyorum diyorum..
-Ha..hayır!
Seslerinizi benzettim.
Yağız göz devirerek,omuz silkti.
-Tabi canım kesin öyledir.
Gözlerim çok şişmişti...
Neden duygularımı gizlemiyorum?
Gözlerim morarıyor,şişiyor,
halsizleşiyorum,
hissizleşiyorum...
-Özledin hatta şuan onun yanına gitmeye can atıyorsun.
Haklıydı.
Öyleydi...ama bunları söyleyemiyordum işte.
-Tamam Tuana hadi git...
İstemsizce tebessüm edip,
yol almaya başlamıştım ki Yağız arkadan seslendi;
-Yuh,çita yanında halt etmiş!
Aşağıya doğru koşuyordum,gelmiştim.
Onu görüyordum.
Ve Berk'i heryeri kan içindeydi.
Herkes bana garip garip bakıyordu.
-Lan bırak yeter öldü çocuk!
Çağan acımasızca bakıyordu,kafasını kaldırınca bana karşı mahçup bakışlarını atıyordu...
Gözlerimi kaçırdım,başka çarem yoktu.
Onunla her gözgöze geldiğimizde aklım başımdan gidiyordu...bunun sırası değildi.
-Dün gece Naz'la değildin!
Sadece bunu söyleyeceksin!
Ne yani?
Bana güvenmişmiydi?
Benden başka birisini suçluyordu...
-Ya...ahahhaha!
Herkes sustu,Berk konuşmaya çalışıyordu.
Dudağı patlamış ve kaşı kanıyordu.
-Naz'ım!
Çağan yakasından tutup bağırmaya başladı;
-Ölmek istiyorsun.
Korkmuştum.
Bunun sonunda okuldan atılmakta vardı.Ben onu hiç görememektense ölmeyi tercih ederim.
-Tu...tuana!Dün ge...gece çok güzeldi de...değil mi?
Çağan Berk'e yumruk atmaya başlamıştı,Berk artık nefes alamayacak raddeye gelmişti.
-Çağan dur!
Çağan Leya'ya doğru baktı.
-Bu şerefsiz gerçeği söyleyene kadar durmayacağım!
Lütfen Efe dur.
Dur artık...Seni görememek istemiyorum.
