SON GECE

2. Karanlık.

Selam canlarım. Hikayemi begendinizmi beyendinizse lütfen yıldıza basmayı unutmayın)

Buraya kalp bırakırmısınız rica etsem.❣️

Yorumlarınızı eksik etmeyin olurmu?...

Sizden çok rica ediyorum yazım yanlışları görürseniz yorumlarda söyleyin bana. Gözden geçirmeden yazıyorum.

Telefona bildirim gelmişdi açtığımda anne babamın nasıl katl edildiyini nasıl vurulduğunu gösteren vidyoydu. Allah kahr etsinki bir defa açıla bilen vidyolardandı. Gördüyüm an gerçek anlamda çöküşe uğramıştım. Annem ve babama diz çöktürüp silahla kafalarına vurmuşdular. Sanki içimde o an bir şeyler kopdu, hayat o an durdu benim için. Bu kadar acımasız olmaları, insanın tüylerini diken-diken ediyordu.

Vidyonun altına da şöyle yazmışdılar. Sıra sana da gelicek!

Numarayı aradım ama çevrim dışıydı. İşlerini çok profösyönel yapmışdılar. Tek bakmalık vidyo, çevrim dışı numara , tehtidler. Bunları düşünmek istemiyordum. Ağrı kesici almama rağmen başımın ağrısı kesmemişdi. Aksine daha çok şiddetlenmeye başlamışdı.

Bu evde kaldıkca nefesim daralıyordu. Artık mantıklı düşünemiyordum. Ayakkabılarımı bile giyinmeden evden çıktım. Nereye gidiyordum ayaklarım beni nereye götürüyordu bilmiyordum. Sadece gidyordum. O görüntüleri aklımdan silemiyordum. Ne acı bir faciaydı dimi.

Kalbimi, beynimi, ruhumu koparıp atmak isterdim. Kalbim çok acıyordu. Beynim düşünemiyordu. Ruhumsa artık benim bedenimde deyildi.

Sadece ayaklarım gidiyordu. Bir anda sahil kenarında olduğumu gördüm. Aklım düşünemiyordu. En önemli şeyi biliyordum. Ne annem, ne de babam vardı. Onları diz çöktürererek öldüren alçaklar vardı sadece. Kimsem yoktu. Kimsesizdim!

Ayaklarım beni denizin maviliklerine götürüyordu. Uçsuz bucaksız deniz beni kendine çekiyordu. Ayaklarıma batan taşlar canımı acıtmıyordu bile demekki o kadar hissizleşmiştim..

Doğrudan denizin içine gidiyordum. Artık boynuma kadar suyun içindeydim. Tam kendimi bırakıcakken, birisinin beni geri çekmesiyle irkildim. Kim olduğunu görmedim. Ama bir erkekdi. Çok kaslı bir erkek.

''Napıyorsun sen!!. İntaharmı edicekdin!! Bu yüzme deyil malum intahar edicekdin. Niye?.'' Diye bağırarak konuşdu. Yüzümü kaldırıp yüzüne bakmaya çalışdım ama hava karanlıktı yüzünü seçemiyordum. Hala onun göğsündeydim. Bir anda başım dönmeye başladı. Gözlerim kararıyordu bu karanlık günde. Sonrasında ne olduğunu anlamadım bir anda tamamen karanlığa teslim oldum.

🫁

Gözlerimi açtığımda karşımda 1 çift kahve gözlerle karşılaşdım. Bileyimi ovuyordu. En önemlisi bura neresiydi. Tanımadığım bir yerdeydim. İlk önce kalkmaya çalışdım. ''Sen kimsin, ben nerdeyim, burda ne işim var?''diye soru yönelttim ve ya sorular.

''Hey sakin. İlk önce iyimisin?''diye o da bana soru sordu.

''İyiyim''dedim. Kafasını salladı sadece. Yanımdan kalkıp gitti. Elinde su bardağıyla geri döndü. Elime tutuşdurdu bardağı. İç diye gözleriyle işaret etmişdi. ''İçinde ağrı kesici var iç hadi''dedi. Bende alıp içdim. Sonra bardağı geri ona verdim. Sehpanın üzerine koydu. Yanımda oturdu.

''Niye beni kurtardın?''dedim. Hüzün dolu gözlerle yüzüne baktım. Öyle bakınca çatık kaşları bir anda düzeldi.

''Ne?''