ssobibie
Yeonjun-ah
Ben en son babamı özlerim derdim...
Onu bile baktığım her köşede görüyorum.
Kulağıma gelen her yaşlı adamın sesi babamın sesiyle aynı tonda...
Ekose gömlek gördüğüm her dakika aklıma babamın giydiği ekose gömlekler geliyor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
junjuniyeon Bence oldu...
Yoruma kapalı gönderi . . .
junjuniyeon
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
junjuniyeon En çok da annemin her yanına gittiğimde içinde bulunduğum ruh halini fark etmesine rağmen her seferinde beni babamın yanına geri yollaması çok koyuyor...
2 yorumu görüntüle
junjunieyeon Onun da elinde değil biliyorum
junjunieyeon Ama yine de görmezden geliyormuş gibi davranması ya da gerçekten görmüyor olması gerçeği çok kırıyor
Yorumlar sınırlandırıldı
. . .
ssobibie Yeonjun-ah Yapma nolur
junjunieyeon Soobin-shi beni takipten çıkmana izin veriyorum Üstelik ben seni takip etmeyi de bırakmayacağım söz
ssobibie Hayır bunu yapmak istemiyorum
junjunieyeon O zaman yapabileceğim bir şey yok Maalsef baba sorunlarımı diğerleriyle beraber dinlemek zorundasın
ssobibie Diğerlerinin dinlemesine gerek yok Ama ben dinlerim
junjunieyeon Az önce post atma diye ağlamıyor muydun sen bana?
ssobibie Mesele baban hakkında herkesin görebileceği bir platformda konuşman Bana istediğin kadar babanı kötüleyebilirsin Yeter ki baban bunları görüp de üzülmesin
junjunieyeon Hesabıma yalnızca 50 kişinin erişimi var Ayrıca neden benim babama zaafın var bilmiyorum ama O piç eminim üzülmez
ssobibie Yeonjun-ah yapma
junjunieyeon Ne var?
ssobibie En başa dönüp neden babanla sorunların olduğunu bana anlatmak ister misin? Belki çözebileceğimiz bir şeydir ha?
junjunieyeon Niye kendini psikoloğum yapmak istiyorsun? Neden? Sanki gerçekten dinleyecekmişsin gibi
ssobibie Sınıf başkanları böyle günler içindir Ayrıca Dinlerim.
junjunieyeon Çok garip hissediyorum yapma| Mesajla anlatılacak bir şey değil
ssobibie Ara.
junjunieyeon Saatlerce konuşmamı sen bile dinlemezsin
ssobibie Arar mısın artık Yeonjun? Numaram var sende Yoksa da grupta varım bul ara
junjunieyeon Offff Peki
. . .
[Yeonjun 12-B kişisinden gelen arama]
*Kabul et*
"Aaa... Şey... Merhaba Soobin-shi."
"Sana da merhaba Yeonjun-ah."
"Ara demeni beklemiyordum. Bu yüzden de nasıl başlayacağımı bilmiyorum açıkçası."
"Nasıl başlamak istediğin sana kalmış. Gece uzun ve ben sadece seni dinlemek için telefonun başındayım."
"O zaman hatırlayabildiğim ilk zamanlara gidicem biraz. Çok fazla konuşabilirim önceden uyarayım. Genelde arkadaşlarım çok fazla konuşuyorsun der. Konuşmayı da seviyorum gerçi."
"Yeonjun-ah başlamaya ne dersin?"
"Çok konuştum değil mi? Off neyse daha fazla konuşmadan başlayayım bari. 7 yaşındaydım ve annemle babam boşanma aşamasındaydı. O zamana kadar babamla herhangi bir sorunum yoktu, babam bana mükemmel davranırdı. Belki de beni bu kadar sevgiye alıştırdıktan sonra böyle davranması esas acıyı verendir, bilmiyorum... Her neyse sonra annem ve babam boşandı. Annemin maddi açıdan yetersizliği sonucu velayetim babama verildi. Babamın zenginlik seviyesini biliyorsun zaten bilmeyeni yoktur. Ama babam, annenle boşandıktan sonra bana olan sevgisi bitti. Bitmediyse de hissettiremedi... Haftada en az 2 kere kör kütük sarhoş olup eve gelir ama beni asla dövmezdi. Şu yaşıma kadar bir kere dahi şiddet uygulamadı bana. Ne bana ne de bir başkasına. Dövmesine razıydım gerçi, bana o lafları edeceğine dövseydi keşke... Sarhoş olduğu her gün ağlama krizlerine girip benim de ağlamama neden olurdu. Peki o 7 yaşında olan ben ağlıyorum diye ne yapardı biliyor musun? Nereden bileceksin ki? Beni odama kilitler ve kendi ağlaması bitene kadar çıkmama izin vermezdi, sonra çılgın piç gelip beni öpüp koklayıp sonra da "Her şey geçecek Yeonjun'um" derdi. Sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi davranırdı... Ayrıca tek sıkıntısı alkolik olması da değildi ya. Evde bir iğne kaybolsa garanti benim suçumdu. Hatta deprem olsa Yeonjun yapmıştır derdi. Bu güne kadar benim için yaptığı tek güzel şey gitmeme zar zor izin verdiği resim kursuna ödediği para. Eğer o kursa gitmeseydim şimdiye kadar kesinlikle intihar etmiş olurdum... Sonra... Sonra... Bilmiyorum... Artık aklıma bir şey gelmiyor sanırım."
"Bitti mi?"
"Aslında hayır. Anlatacak daha bir çok şey var ama aklıma gelmiyor artık boşver."
"Peki, sen bilirsin Yeonjun-ah. Sana öyle tahmin ettiğin gibi kelimelerce öğüt vermeyeceğim. Diyebileceğim tek şey babanın cidden tedaviye ihtiyacı olduğu. Seni seviyor gibi görünüyor ama toksik aşıklar gibi davranıyor. Annende zamanında kuramadığı baskıyı senin üzerinde uygulamaya çalışıyor. Anneni hâlâ seviyor. Babanın ihtiyacı olan tek şey bir kaç seans psikolog ve alkol terapisi."
"Soobin-shi."
"Evet?"
"Dinlediğin için teşekkür ederim ama ben babama tedaviye ihtiyacı olduğunu düşündüremem. Daha önce dediğim gibi biz asla doğru düzgün birer baba-oğul olamadık ki beni dinlemeye değer biri olarak bulsun."
"Yeonjun-ah, en azından dene, lütfen."
"Pekala denerim."
"Teşekkür ederim."
"Bir gün sen de hikayeni anlatmak istersen dinlerim."
"O da başka bir bölümümüzün konusu işte."
Soobin telefondan gelen gülme sesini duydu.
"Saçmalama Soobin-shi. Bir kitapta değiliz ki bölümlere sahip olalım."
"Hayat başlı başına bi kitap Yeonjun-ah ve ben az önce senin ilk sayfalarını okudum."
Soobin'in son dediklerinden sonra iki taraf da belli bir süre konuşmadı. Sonra sessizliği bozan Yeonjun'un evinin kapı zili oldu.
"Ben artık kapatayım, yüksek ihtimalle babam gelmiştir. Görüşürüz Soobin-shi."
"Görüşürüz Yeonjun-ah."
Sonra telefonlar kapandı ama Soobin için aşırı dolu olduğundan doğru düzgün kapanamamış bir valiz yeniden açıldı...
