LÂL SES(+18) [Devam Ediyor]

18.

Sözümü tutuyor ve ikinci bölümü atıyorum :) Vote ve yorum atmayı unutmayın canlarım.

Bu bölüm 800 vote gelirmi acaba yani iki bölüm için sizlerde bana bir güzellik yapıp bu küçük minicik hayalimi gereçkleştirseniz 😁

İyi ve bol yorumlu okumalar canolar ❤️❤️

🦋🦋🦋

Ahin duyduğu sözlerle daha fazla kendini tutamayıp hıçkırarak ağlamaya başladı yaşadıkları ona ağır geliyordu bu kadarı çok fazlaydı tam hayatı düzeldi derken yine darma duman oluyordu.

Azad kolları arasında hıçkırarak ağlayan kızla kendinden bir kez daha nefret etti Ahinin aktığı göz yaşlarının sebebi olmuştu Azad yine, oysaki gülüşlerinin sahibi olmak için ömrünü vermeye razıydı...

Bir kaç dakika sonra Ahin sakinleşmişti eliyle gözyaşlarını silip ardından Azadın onu sıkı sıkı tutan kolları arasından çıktı.

Azad Ahinin oğluna gitmek istediğini anlayıp kenara çekildi.Ahin Azada bakmadan yanından geçip kapıyı açıp dışarı çıktı hızla merdivenlere doğru koşup yukarı katta çıktı.

Gözüne ilk çarpan açık kapıdan içeri girdi girmesiyle beraber beşikte uyuyan oğlunu görmesi bir oldu endişe ve korkuyla oğlunun yanına hemen gidip onu kucağına aldı.Oğlunun tüy kadar hafif saçlarını okşayıp öptü.

"Çok şükür iyisin"dedi Ahin Aral'ın boynunu titrek bir nefes alarak koklayarak oğlu huzur kokuyordu tüm bebekler gibi...

Azad kapıya yaslanmış anne oğlu izliyordu karşısındaki görüntü dünyalara bedeldi karşısında bir aile vardı içinde ona ait bir yerin olduğu.

Ahin Aralı geri çekip vücudunu, yüzünü inceledi endişeyle bu isteyerek yaptığı bişey değildi ancak annelik dürtüleri ona bunu yapmasını söylüyordu.

Ahin "Kaç saattir açsın nasıl dayandın"dedi konuşurken sesi kırık çıkmıştı.

Azad boğazını temizleyip "Aç değil bir saat önce yemeğini yedi"dedi açıklama geri duyarak.

Ahin Azada sinirle dönüp"Ne yemiği 3 aydan önce anne sütü ve maması dışında bişey yiyemez !"dedi sert şekilde.

Azad başını omzuna doğru eğip gözlerini kısarak "Biliyorum o yüzden mamasını verdim çantanın içinde vardı "dedi düz bir ifadeyle.

Ahin gözlerini devirdi konuşacak ve buradan gidecekti ama ilk önce oğlunun karnını doyurması gerekiyordu yatağın kenarına oturdu Aralı yan şekilde yatırarak.

Azad Ahinin her hareketini dikkatle izliyordu Ahin bunu fark edip başını Azada doğru çevirip "Dışarı çık"dedi dişlerini sıkarak.

Azad tek kaşını kaldırıp "Niye?"diye sordu dudaklarını kıvırarak küçük karısının sinirli hallerine ilk kez görüyordu ve bu oldukça hoşuna gitmişti.

Ahin içinden sabır dileyip "Aralı emzirmem lazım dışarı çık "dedi sesini normal tutmaya çalışarak zira Aral yüksek seslerden korkuyordu bunu dün fark etmişti.

Azad "Daha önce görmediğim bişey değil dışarı çıkmamı gerektirecek bişey yok"dedi alayla.

Ahin daha fazla kendini tutamayıp "Gören gözlerinin amına koyayım çık lan dışarı!"dedi .

Azad duyduğu küfürle gözlerini şaşkınlıkla açtı ancak daha fazla uzatmamak için dışarı çıktı .

Ahin çıkan Azadla sıkıntıyla nefesini verip ona gülümseyerek bakan oğluna döndü bıkın bir ifadeyle "Sen beni duymadın say olurmu oğlum "dedi ardından göğsünü açıp Aralı emzirmeye başladı...