LÂL SES [+18]

6.

Akşamdır, iniktir elinin perdeleri.
Çocukların koşuştuğu bir avludur kalbin;
Dilsiz, ama ağlamasını bilen çocukların
Gökten geçen leyleklere bakması kadar
Sessizdir kalbin....

Ben geldim canolar . Sınavlar suyumu çıkardı yıl sonu ders çalışmam lazım amma içimdeki bölüm yaz diyen dürtü susmuyor 🤦‍♀️😂. Neyse bölüme başlamadan yıldıza basın ha gayret başarıcaksınız evet az kaldı işte bukadar (🧠-ben tatile çıkıyorum sana iyi günler 3 ay sonra görüşürüz bb)
Yorum atmayı unutmayın(🧠-Gitmeden vote atmayan, yorum yazmayan herkese Azad musallat olsun)......

🦋🦋🦋

Her yeni gün yaşamı değiştirmek için bir şanstır....

Ahin Ciwanla konuştuktan sonra telefonu kapatmış eski yerine saklamıştı. Odadan çıkmak istemiyordu ancak yanında meşgul olacağı hiçbir şey yoktu.

Ahinden...

Nefesimi verip yatağa oturdum 3 gündür bu konaktaydım ancak odayı doğru dürüst incelemiştim bile. Bakışlarım odada gezindi . Oda siyah ve giri renklerde döşenmişti bazılarını içini sıkan bu renkler garip ki, bana huzur veriyordu..

Akılma gelen şeyle hızla ayağa kalktım. Dün odayı temizlerken çekmecede not defterleri ve kurşun kalemler görmüştüm. Çekmeceyi açıp içlerinden beyaz not defteri ve siyah kurşun kalemi aldım.

Camın yanında olan siyah sade koltuğa oturdum . İlk sayfayı açtım ve bu günkü günün tarihini yazdım kalemi sayfaya yaklaştırdım ancak elim havada durdu ben ne yazacaktım daha buna bile kara vermemiştim. Arkama yaslanıp gözlerimi kapattım akılma gelen anılarla kalbin sızladı tekrar. Düşündüm ben bu güne kadar kimseye ne hissettiğim söylemiştim hoş Arjin dışında soranımda olmamıştı ya. Bir yerde okumuştum bazen konuşmak yerine yazarak içimizi boşaltmak daha çok rahatlatıyormuş. Gözlerimi açıp kalemi koyduğum sayfa arasında götürüp parmaklarımın arasına aldım ve yazmaya başladım söyleyemediğim içimde beni yakanları yazmaya başladım arada gözümden düşün damlalar mürekkebin sayfada yayılmasına sebep olsada önemsemeden yazmaya devam etim .

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum amma gerçekten yazmak birazda olsa hafiflememe yardımcı olmuştu. Başımı kaldırıp dışarı baktığımda hava yavaş yavaş kararmaya başlamıştı bile. Sayfaya son bir cümle daha yazdım"Bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma ben hep gülerim ve gülerken kimse yalan olduğunu anlamaz... " .