Breaking The Game [𝙿𝚁𝙾𝙵𝚇𝚂𝚃𝚄𝙳𝙴𝙽𝚃 • 𝚐𝚡𝚐]

Chapter 38

Alexis POV

Friday night, exactly two days before our flight back to Canada. Nakatulala lang ako habang nakatingin sa kisame at malalim na naman ang iniisip.

I know i always want to leave. Even the first day i got back here in the Philippines, gustong gusto kong bumalik agad ng Canada.

But six months feels like a long time. Andaming nangyari. Feeling ko andaming nagbago sakin. I have to admit that staying here, or shall i say, studying at Crimson really did changed me.

The moment i met Amber at the elevator i know for sure that my last days in college will never be at peace. Guess i was right all along.

Since day one up to right at this very moment, she's the one i'm thinking of. That girl is really something. She's the only person who managed to break down my walls and make me do crazy stuffs.

The fact that she's my professor makes it more interesting. How did i even let myself fall with my professor? The girl i hated at first is now the girl i'm deeply inlove with.

Ironic, isn't it?

But i love it.

Napatingin ako sa phone ko nang bigla itong mag vibrate. These past few days, lagi na akong nakabantay sa phone ko baka may text or tawag si Amber. Ewan ko ba. Parang gusto kong pumasok ulit sa Crimson para makita ko sya araw-araw.

"What?" malamig kong sagot pagkakita ko na si Lourie na naman pala ang tumatawag

"Let me guess? Nakahilata ka na naman no?" pagsusungit nitong sagot

Umupo ako at nag ayos ng damit. Nakakainis lang kasi akala nya kilalang kilala nya na ako.

"Nope" mabilis kong sagot pagka upo ko

"Mama mo nope" sarcastic naman nitong sagot

Napairap nalang ako kasi naisip ko bigla na di naman worth it magsinungaling sa kanya. Mang gugulo parin naman to kahit ano pang sabihin ko.

"Tigilan mo na ang pagmukmok jan at pumunta kana dito sa mall. Bilisan mo kasama ko sila Trixie at Natty" pag uutos nito

Hihiga na sana ulit ako pero narinig ko ang pangalan ni Natty kaya napatigil ako. Kelan pa sila nagka ayos? I mean, wala naman akong pake pero ang alam ko isang linggo palang nung sinabihan ko si Natty na layuan muna si maarteng Lourie.

"You two are good now?" I asked

"H-ha? Bestie choppy ka. Hello?--"

I mentally rolled my eyes.

"Rupok mo. Tss" i utter. "I'll be there" i said and hang up the call

Andaming kaartehan na nalalaman tapos ang ending ang kalandian parin naman pala ang ipapairal. Dinamay pa ako kala mo naman talaga may pake ako sa kanila.

Walang araw na di ako binubulabog ni Lourie sa tawag. Simula nung araw ng engagement party ni Amber at Shaun, di na sya pumalya sa pagtawag sakin. Nung una nag so'sorry sya kasi na gu'guilty daw sya kasi sa kanya ko daw nalaman ang tungkol dun. Kesyo nasasaktan daw ako dahil sa ginawa nya. Dapat daw di nya nalang sinabi. Puro kaartehan lang ang mga sinasabi nya nung una pero after two days lang yata puro pang gugulo na ang ginagawa nya sakin.

Madaming hindi alam si Lourie at wala akong balak sabihin sa kanya. Masyado nang personal ang iba pero yung tungkol sa pagbalik ko ng Canada, alam na nya.

Kaya din siguro sinusulit nya na yung mga ilang araw habang nandito pa ko. Nakakarindi pero di rin ako makatanggi sa kanya pag inaaya nya ako. Masyado narin siguro akong na attached sa maliit na yun. O baka nasanay lang talaga ako sa ingay at presence nya.