Korkma Söyle

Uyan

Yaklaşık 4 saattir ameliyattaydı. Ben ve yengem ameliyathanenin kapısının önünde duruyorduk.

" Kumsal iyileşecek bak bebeğe bir şey olacak sakin ol" dedi yengem hıçkırıklarımın arasında.

Bir hemşire çıktığında bildiğin yanına uçtum. " Özgür nasıl iyi demi" dedim. " Bilgi veremiyoruz malesef" dedi ve gitti.

" Ya bir şey söyleyin artık">diye bağırdım ağlayarak. Sonra bir doktor çıktığında yanına gitmiştim. " Özgür nasıl " dedim.

" Özgür beyin çok kanaması vardı. Durdurmayı başardık. Kurşun içeride kalmıştı. Kurşunu da aldık. Şuan durumu gayet iyi birazdan normal odaya geçirecekler. " dedi.

" Allahım şükürler olsun " dedim. " Bak iyiymiş ben bir abini arayayım belki şimdi açar. " dedi ve gitti.

Özgürü normal odaya aldıklarında yanında elini tutuyordum. " Abi kumsal hamile onu kurtar. " dedi sayıklıyordu. " Sevgilim iyiyin ben" dedim.

" Kumsal" dedi gözlerini açarak. " İyi misin bir şey yapmadı demi sana" dedi. " Kim" dedim. " Efenin adamları" dediğinde tekrar korkmaya başlamıştım. " Yok yapmadılar " dedim.

" Abin onları kovalıyordu gelmedi mi daha" dedi. " Yok telefonlarınında açmıyor" dedim. " Kendini nasıl hissediyorsun bir. Kontrol ettirelim mi"dedi. " Yok gerek yok iyiyim ben" dedim.

" Emin misin" dediğinde kafamı salladım. " Sen dinlen ben yengeme bakıp geleyim" dedim. " Çabuk gel" dediğinde direk çıktım.

Yengemi bulduğumda bahçede oturuyordu. " Yenge özgürü oyala geleceğim bsn lütfen" dedim ve konuşmasına fırsat vermeden eve geçtim.

Özgürün askerden kalma silahını aldım ve çantama koydum. Çıkıp hızlıca efenin evins gittim. Kapıda karşıladıklarında beni tanıdıkları için eve aldılar.

" Sende hiç vicdan yok mu ya. Hiç mi akıllanmazsın sen. Bebeğimi öldürdün sırs efede mi. " diye bağırdım. " Sakin ol kumsal ne bu şiddet ne bu celal" dedi.

" Sen bendeki siniri görmedin efe. Bebeğimin canına kıydın. Özgürü öldürmeye çalıştın bir daha kimseye zarar veremeyeceksin" dedim.

" Ne yapacaksın polis abine mi şikayet edeceksin" dedi gülerek. Çantamdan çıkarttığım silahı ona doğru doğrulttum. " Geber de kurtulalım be efe" dedim. Tam tetiği çekecekken arkamdan birinin silahı alıp yere atmasıyla durdum.

" Abi" dedim arkamı dönüp. " Çık dışarıda bekle beni" dedi. " Onu öldürmeden asla. Bebeğimi öldürürken ne düşündü çok merak ediyorum. " dedim.

" Bunu zevkle yaptım kumsal. Benim olmayan bir çocuk doğuramazsın. İsterse yanlışlıkla olsun " dedi.

" Emin ol senden çocuğum olsaydı sana baba bile demezdi. " dedim. " Deneyelim bakalım baba dermi demezmi" dedi. Kapıdaki iki koruma abimi tutarken efe de kolumdan tutmuş üst kata sürüklüyordu.

" Lan şerefsiz bırak kumsalı" diye bağırıyordu abim durmadan. " Bırak kolumu efe " dedim çekmeye çalışarak.

" Özgür müdür nedir iyileşene kadar burdssın sonra boşanacaksın ve biz evleneceğiz" dedi ve çıktı.

Karnımda hafif bir sancı vardı. Ama hamile olduğumu söylersem yine ona zarar verirdi.

Deniz

" Lan bıraksana kırarım o kolunu" diye bağırdım beni tutan korumaya. Efe kumsalı götürmüştü şimdi ne yapacağımı bilmiyordum.

" Onu da kumsalın yanına atın uzun bir süre bizdeler" dedi efe. Beni yukarı sürüklerken direnmedim çünkü kumsalın yanına gidiyordum.

Beni bir odaya attıklarında duvara sırtını koyarak kollarının arasında ağlayan kumsalı gördüm.